Wyrok SN z dnia 22 września 1999 r. sygn. I PKN 271/99

Nie stanowi naruszenia zasad współżycia społecznego zasądzenie odszkodowania - zamiast przywrócenia do pracy - na rzecz pracownika podlegającego szczególnej ochronie ze względu na pełnienie funkcji w zarządzie zakładowej organizacji związkowej, gdy po rozwiązaniu stosunku pracy stał się całkowicie niezdolny do pracy i pobiera świadczenie z tego tytułu, a przywrócenie go do pracy na poprzednich warunkach wymagałoby zwolnienia jednego z dwóch nienagannie wypełniających swoje obowiązki pracowników.

Przewodniczący: SSN Teresa Flemming-Kulesza

Sędziowie SN: Walerian Sanetra, Jadwiga Skibińska-Adamowicz (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 22 września 1999 r. sprawy z powództwa Krzysztofa R przeciwko Miejskiemu Zakładowi Komunikacyjnemu Spółce z o.o. w P.T. o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Okręgowego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi z dnia 28 stycznia 1999 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy w Piotrkowie Trybunalskim wyrokiem z dnia 13 listopada 1998 r. zasądził od Miejskiego Zakładu Komunikacyjnego - spółki z o.o. w P.T. na rzecz Krzysztofa R. kwotę 2.870,40 zł z odsetkami ustawowymi od 1 listopada 1998 r. tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie umowy o pracę w drodze wypowiedzenia, oddalił powództwo o przywrócenie do pracy i zniósł wzajemnie między stronami koszty procesu. Ustalił, że powód rozpoczął pracę w pozwanym Zakładzie dnia 1 sierpnia 1987 r. jako kierowca autobusowy. W październiku 1997 r. został wybrany na członka Rady Nadzorczej spółki, jaką stał się Miejski Zakład Komunikacyjny, a w styczniu 1998 r. - na przewodniczącego Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność”. W dniu 15 czerwca 1998 r. pracodawca zwrócił się do Komisji Zakładowej NSZZ „Solidarność” o wyrażenie zgody na wypowiedzenie powodowi umowy o pracę, wskazując jako uzasadnienie niemożność zatrudniania powoda na stanowisku kierowcy autobusowego ze względu na unormowania zawarte w ustawie o wykonywaniu krajowych drogowych przewozów osób. W sprzeczności z tymi przepisami pozostaje bowiem karalność powoda. Komisja Zakładowa pismem z dnia 16 czerwca 1998 r. zawiadomiła Zarząd spółki, że nie wyraża zgody na wypowiedzenie umowy o pracę. W dniu 17 czerwca 1998 r. pracodawca wystąpił o wyrażenie zgody do Zarządu Regionu NSZZ „Solidarność”, lecz również otrzymał odpowiedź negatywną. Pismem z dnia 1 lipca 1997 r., doręczonym dnia 15 sierpnia 1998 r., pracodawca wypowiedział powodowi umowę o pracę z zachowaniem trzymiesięcznego okresu wypowiedzenia, wskazując jako przyczynę brak możliwości dalszego zatrudniania na dotychczasowym stanowisku ze względu na karalność za przestępstwo, które uniemożliwia wykonywanie pracy kierowcy w komunikacji miejskiej oraz brak możliwości zatrudnienia na innym stanowisku ze względu na brak kwalifikacji.