Wyrok SN z dnia 8 czerwca 1999 r. sygn. I PKN 104/99

Według art. 94 ust. 5 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (jednolity tekst: Dz.U. z 1994 r. Nr 19, poz. 70 ze zm.) w brzmieniu sprzed nowelizacji dokonanej ustawą z dnia 21 sierpnia 1997 r. (Dz.U. Nr 117, poz. 752) nie było możliwe rozwiązanie stosunku pracy z aplikantem prokuratorskim z powodu niemianowania asesorem ze względu na brak wolnych etatów.

Przewodniczący: SSN Jadwiga Skibińska-Adamowicz

Sędziowie SN: Józef lwulski (sprawozdawca), Zbigniew Myszka

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 8 czerwca 1999 r. sprawy z powództwa Krzysztofa R. przeciwko Prokuraturze Wojewódzkiej w K. o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie z dnia 10 listopada 1998 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Okręgowemu-Sądowi Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie do ponownego rozpoznania i orzeczenia o kosztach postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy-Sąd Pracy dla Krakowa-Nowej Huty w Krakowie, wyrokiem z dnia 9 lipca 1998 r. [...] zasądził od pozwanej Prokuratury Wojewódzkiej w K. na rzecz powoda Krzysztofa R. kwotę 3 081,00 zł tytułem odszkodowania za niezgodne z prawem rozwiązanie stosunku pracy, umorzył postępowanie odnośnie wystąpienia z wnioskiem o powołanie na stanowisko asesora, a w pozostałym zakresie oddalił powództwo. Sąd ustalił, iż powód został na podstawie art. 91 ust. 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. o prokuraturze (jednolity tekst: Dz.U. z 1994 r. Nr 19, poz. 70 ze zm.) z dniem 15 września 1995 r. mianowany na czas nie określony aplikantem Prokuratury Rejonowej K.-K. Po odbyciu aplikacji, w dniu 30 października 1997 r. powód złożył egzamin prokuratorski z wynikiem ogólnym dobrym. Pismem z dnia 24 listopada 1997 r. strona pozwana rozwiązała z powodem stosunek służbowy, ze skutkiem na dzień 28 lutego 1998 r., wobec ukończenia aplikacji oraz braku możności mianowania na asesora z uwagi na brak wolnych etatów. W dniu 1 marca 1998 r. powód został dopuszczony do pracy u strony pozwanej, która następnie pismem z dnia 6 marca 1998 r. powiadomiła związek zawodowy pracowników Prokuratury o zamiarze zwolnienia powoda ze stanowiska aplikanta z uwagi na brak wolnych etatów. W dniu 17 marca 1998 r. strona pozwana ponownie wypowiedziała powodowi stosunek pracy, ze skutkiem na dzień 30 czerwca 1998 r., wobec braku możliwości wystąpienia z wnioskiem o mianowanie asesorem w okręgu Prokuratury Wojewódzkiej w K. z powodu braku wolnych etatów. Zdaniem Sądu pierwszej instancji, art. 94 ust. 5 ustawy o prokuraturze enumeratywnie wymienia przyczyny uzasadniające rozwiązanie stosunku służbowego aplikanta prokuratury. Z ustawy tej nie wynika, że przyczyną zwolnienia aplikanta może być brak wolnych etatów i niemianowanie go z tego powodu asesorem. Nie zawiera też takiego unormowania, jakie zawarte jest w art. 114 § 3 ustawy z dnia 20 czerwca 1985 r. - Prawo o ustroju sądów powszechnych (jednolity tekst: Dz.U. z 1994 r. Nr 7, poz. 25 ze zm.), iż aplikant sądowy zostaje zwolniony w razie niemianowania go asesorem. W ocenie Sądu, skoro ustawodawca w art. 94 ust. 5 ustawy o prokuraturze wymienił przypadki uzasadniające rozwiązanie stosunku służbowego z aplikantem, który odbył 2-letniąaplikację i nie zawarł regulacji, że niemianowanie go na stanowisko asesora uzasadnia taką decyzję, to takie uregulowanie jest wiążące i nie uzasadnia zwolnienia aplikanta ze służby z powodu braku wolnych etatów. Skoro jednak okolicznością niesporną był brak wolnych etatów w okręgu Prokuratury Wojewódzkiej w Krakowie, a ustawa ani inny przepis prawny nie przewiduje możliwości dalszego zatrudnienia aplikanta egzaminowanego, to Sąd kierując się dyspozycją art. 45 § 2 KP w związku z art. 118 ustawy o prokuraturze zasądził na rzecz powoda odszkodowanie, oddalając powództwo o uznanie wypowiedzenia stosunku pracy za bezskuteczne.