Wyrok SN z dnia 19 stycznia 1998 r., sygn. I PKN 480/97

1. Pracownikowi mianowanemu nie można wypowiedzieć warunków pracy lub płacy na podstawie art. 42 kp.

2. Mianowanie nie oznacza jedynie powierzenia stanowiska pracownikowi samorządowemu, lecz jest jednocześnie aktem, który rodzi stosunek pracy tego pracownika z określonym urzędem; likwidacja tego stanowiska nie powoduje więc utraty mocy prawnej mianowania, a stosunek pracy nie staje się stosunkiem umownym.

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu sprawy z powództwa Ryszarda D. przeciwko Urzędowi Miasta w G.I. o ustalenie i wynagrodzenie, na skutek kasacji powoda od wyroku Sądu Apelacyjnego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 17 lipca 1997 r. (...) – uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi Apelacyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Powód Ryszard D. wniósł skargę kasacyjną od wyroku Sądu Apelacyjnego w Warszawie z dnia 17 lipca 1997 r. (...), którym Sąd ten oddalił jego apelację od wyroku Sądu Wojewódzkiego – Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Olsztynie z dnia 27 lutego 1997 r. (...). Powód początkowo (w pozwie z dnia 27 czerwca 1996 r.) domagał się ustalenia warunków umowy o pracę zawartej na czas nie określony z pozwanym Urzędem Miasta w G.I. w dniu 1 października 1990 r. na stanowisku kierownika referatu techniczno-inwestycyjnego oraz zasądzenia od strony pozwanej wynagrodzenia za okres trzech lat z ustawowymi odsetkami. W toku procesu (w dniach 13 sierpnia, 11 października i 10 grudnia 1996 r.) powód zmodyfikował żądanie i wniósł o ustalenie, że wypowiedzenie warunków umowy o pracę z dnia 3 lipca 1991 r. zostało wydane z rażącym naruszeniem prawa i jest nieważne z mocy prawa oraz o zasądzenie wynagrodzenia w kwocie 21.114 zł. Następnie żądanie pozwu jeszcze raz nieco zmienił (na rozprawie w dniu 11 października i 10 grudnia 1996 r.) w ten sposób, iż wniósł o ustalenie, że pozostaje w stosunku pracy ze stroną pozwaną na stanowisku kierownika referatu techniczno-inwestycyjnego oraz domagał się wynagrodzenia według przedstawionego przez siebie wyliczenia, stanowiącego różnicę pomiędzy wynagrodzeniem należnym a faktycznie otrzymywanym na przestrzeni trzech ostatnich lat.