Wyrok SN z dnia 4 grudnia 1998 r. sygn. I PKN 484/98

Wypłacanie dodatkowego wynagrodzenia za pracę w godzinach nadliczbowych przemawia za tym, że strony łączy stosunek pracy.

Przewodniczący: SSN Teresa Flemming-Kulesza

Sędziowie SN: Jerzy Kwaśniewski, Maria Mańkowska (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 4 grudnia 1998 r. sprawy z powództwa Andrzeja G. i Ryszarda K. przeciwko Domom Towarowym „V.” w W. - Zakładowi w S. o ustalenie, na skutek kasacji strony pozwanej od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Kielcach z dnia 17 czerwca 1998 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Końskich wyrokiem z dnia 27 lutego 1998 r. w sprawie Andrzeja G. i Ryszarda K. przeciwko Domom Handlowym „V.” w W. - Zakładowi w S. ustalił, iż powód Andrzej G. w okresie od 1 grudnia 1995 r. do 31 października 1996 r. oraz Ryszard K. w okresie od 1 grudnia 1995 r. do 21 lipca 1996 r. byli zatrudnieni w pozwanych Domach Handlowych na podstawie umów o pracę zawartych na czas określony. O tym, że nie były to umowy cywilnoprawne, ale umowy o pracę świadczą: ośmiogodzinny normowany dzień pracy, obowiązek powodów podpisywania list obecności, wypłacane co miesiąc wynagrodzenie za pracę oraz wypłacanie dodatku za pracę w godzinach nadliczbowych. Przełożeni codziennie wydawali powodom polecenia odnośnie wykonywanych przez nich zadań, a ich obowiązkiem było osobiste świadczenie pracy i przestrzeganie ustalonego regulaminu pracy.