Wyrok SN z dnia 8 października 1998 r. sygn. III RN 55/98

Przepis art. 41 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 22 czerwca 1995 r. o zakwaterowaniu Sił Zbrojnych Rzeczypospolitej Polskiej (Dz.U. Nr 141, poz. 692 ze zm.) nie ma zastosowania do żołnierza zawodowego, który przed dniem wejścia w życie tej ustawy zwrócił pomoc finansową na budownictwo mieszkaniowe, otrzymaną na podstawie dotychczasowych przepisów.

Przewodniczący SSN: Kazimierz Jaśkowski

Sędziowie SN: Andrzej Wasilewski, Andrzej Wróbel (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 8 października 1998 r. sprawy ze skargi Józefa N. na decyzję Dyrektora Oddziału Rejonowego Garnizonu W. Wojskowej Agencji Mieszkaniowej z dnia 31 grudnia 1996 r. [...] w przedmiocie zwolnienia osobnej kwatery stałej przy ul. Ż. w W. na skutek rewizji nadzwyczajnej Rzecznika Praw Obywatelskich [...] od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 października 1997 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 4 marca 1994 r. [...] Dowódca Zgrupowania Jednostek Zabezpieczenia MON utrzymał w mocy decyzję Szefa Służby Zakwaterowania i Budownictwa Garnizonu S. z dnia 8 stycznia 1994 r. [...] w sprawie zwolnienia osobnej kwatery stałej przy ul. Ż. w W., zajmowanej przez Józefa N. Organy obydwu instancji jako podstawę rozstrzygnięcia wskazały przepis art. 30 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 maja 1976 r. o zakwaterowaniu sił zbrojnych (Dz. U. z 1992 r. Nr 5, poz. 19), który stanowił, że żołnierz zawodowy jest obowiązany zwolnić osobną kwaterę stałą wraz z osobami wspólnie z nim zamieszkałymi, jeżeli skorzystał z pomocy finansowej z funduszu mieszkaniowego.