Wyrok SN z dnia 9 stycznia 1998 r. sygn. II UKN 427/97

Wykluczająca inwalidztwo rzeczywista poprawa stanu zdrowia rencisty wojskowego powoduje ustanie prawa do wojskowej renty inwalidzkiej.

Przewodniczący SSN: Jerzy Kuźniar

Sędziowie SN: Zbigniew Myszka (sprawozdawca), Maria Tyszel

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 9 stycznia 1998 r. sprawy z wniosku Zbigniewa S. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w O.W. o rentę inwalidy wojskowego, na skutek kasacji wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi z dnia 27 maja 1997 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Sąd Apelacyjny-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Łodzi wyrokiem z dnia 27 maja 1997 r. oddalił apelację Zbigniewa S. od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Kaliszu z dnia 27 stycznia 1997 r. [...], oddalającego odwołanie wnioskodawcy od decyzji Zakładu Ubezpieczeń Społecznych-Oddziału w O.W. z dnia 11 września 1996 r., wstrzymującej - wobec ustania inwalidztwa - wypłatę inwalidzkiej renty wojskowej. Sąd Apelacyjny wskazał, że wnioskodawca, będący z zawodu mechanikiem maszyn budowlanych, pobierał z powodu następstw oparzenia lewej ręki ze znacznym upośledzeniem sprawności chwytnej tej ręki od 28 maja 1988 r. rentę inwalidzką według III grupy inwalidów w związku ze służbą wojskową. Aktualnie inwalidztwo to ustąpiło wobec potwierdzonego przez dwa zespoły biegłych lekarzy sądowych znacznego zwiększenia się zakresu chwytności ręki lewej, która zachowuje prawidłowy chwyt młotkowy i nie wykazuje osłabienia siły mięśniowej. Utrzymujące się przykurczę zgięciowe w obrębie palca II i IV ręki lewej nie stanowią przeszkody w utrzymywaniu narzędzi, a stwierdzony zespół nerwicowy nie wpływa na istotne ograniczenie zdolności wnioskodawcy do wykonywania zatrudnienia. U wnioskodawcy przez prawidłowe leczenie dokonała się rehabilitacja uszkodzonej lewej ręki, dlatego poprawa czynnościowa, mimo utrzymywania się pewnych trwałych następstw w postaci przykurczu paliczków tej ręki, nie upoważnia do dalszego kwalifikowania inwalidztwa wnioskodawcy. W tej sytuacji Sąd Apelacyjny skonstatował, że polegające na polepszeniu sprawności chwytnej usprawnienie uszkodzonej ręki spowodowało odzyskanie przez wnioskodawcę zdolności do wykonywania dotychczasowego zatrudnienia lub innej pracy równorzędnej, dlatego nie kwalifikuje się on aktualnie do zaliczenia do III grupy inwalidów w rozumieniu art. 24 ust. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267 ze zm., powoływanej dalej jako ustawa o z.e.p.). Sąd Apelacyjny nie podzielił także apelacyjnego zarzutu uchybienia przez Wojewódzkiego Inspektora Orzecznictwa Inwalidzkiego 14 dniowemu terminowi do zakwestionowania, zaliczającego nadal ubezpieczonego do III grupy inwalidów, orzeczenia OKiZ z dnia 10 lipca 1996 r., wskazując, że z materiału dowodowego w sprawie wynika, że orzeczenie to było zakwestionowane w dniu 17 lipca 1996 r., a jedynie pismo informujące o tym wnioskodawcę, wysłane w dniu 18 lipca 1996 r. zawierało oczywiście omyłkowe wskazanie 18 sierpnia 1996 r. jako daty tego sprzeciwu.