Wyrok SN z dnia 13 października 1998 r. sygn. II UKN 168/98

Sąd drugiej instancji może bez przeprowadzenia własnego (uzupełniającego) postępowania dowodowego dokonać odmiennych ustaleń faktycznych od poczynionych przez sąd pierwszej instancji wówczas, gdy ustalenia te nie znajdują oparcia w materiale dowodowym lub jeśli przekroczone zostały reguły swobodnej oceny dowodów (art. 382 w związku z art. 233 § 1 KPC).

Przewodniczący: SSN Maria Tyszel (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Jerzy Kuźniar, Teresa Romer

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 13 października 1998 r. sprawy z wniosku Bożeny M. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych-Oddziałowi w L. o rentę inwalidzką na skutek kasacji wnioskodawczyni od wyroku Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Lublinie z dnia 22 stycznia 1998 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Zakład Ubezpieczeń Społecznych-Oddział w L. decyzją z dnia 14 marca 1996 r. odmówił Bożenie M. przyznania prawa do renty inwalidzkiej, ponieważ wprawdzie Obwodowa Komisja do Spraw Inwalidztwa i Zatrudnienia w wyniku badania lekarskiego zaliczyła ją do trzeciej grupy inwalidów, jednakże nie ustaliła daty jego powstania. Data ta jest trudna do ustalenia, wobec czego organ rentowy ustalił ją na dzień badania. Ponadto organ rentowy przyjął, że inwalidztwo wnioskodawczyni powstało po upływie 18-tu miesięcy licząc od ustania ostatniego zatrudnienia.