Wyrok SN z dnia 1 października 1998 r. sygn. I PKN 351/98

Pracownik, który ma wiedzę o działaniu na szkodę swojego pracodawcy obowiązany jest go o tym zawiadomić. Niewykonanie tego obowiązku może być uznane za ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych.

Przewodniczący: SSN Maria Mańkowska

Sędziowie SN: Roman Kuczyński (sprawozdawca), Zbigniew Myszka

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 1 października 1998 r. sprawy z powództwa Haliny S. przeciwko [...] Zakładom Energetycznym S.A. w E. o przywrócenie do pracy, na skutek kasacji powódki od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Gdańsku-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z siedzibą w Gdyni z dnia 17 marca 1998 r.

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Powódka Halina S. w pozwie przeciwko [...] Zakładom Energetycznym S.A. w E. kwestionowała rozwiązanie umowy o pracę bez wypowiedzenia z jej winy, odrzucając zarzut nielegalnego, świadomego poboru energii elektrycznej uznany przez pracodawcę za ciężkie naruszenie podstawowych obowiązków pracowniczych i domagała się przywrócenia do pracy. Sąd Rejonowy-Sąd Pracy w Elblągu wyrokiem z dnia 27 września 1996 r. uwzględnił powództwo, dochodząc do przekonania, że powódka nie wiedziała o przeróbce instalacji elektrycznej umożliwiającej nielegalny pobór energii elektrycznej, przeto fakt ujawnienia takiego poboru nie może być oceniany w kategoriach dopuszczenia się ciężkiego naruszenia podstawowych obowiązków pracowniczych. Stanowiska tego nie podzielił Sąd Wojewódzki-Sąd Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Gdańsku, który w wyniku uwzględnienia apelacji pozwanych Zakładów, uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Sądowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania z zaleceniem przesłuchania domowników powódki i członków komisji, którzy stwierdzili nielegalny pobór energii elektrycznej. Wyrokiem z dnia 22 kwietnia 1997 r. Sąd Rejonowy w Elblągu ponownie przywrócił powódkę do pracy uznając, że nie wiedziała ona o nielegalnym poborze energii w jej mieszkaniu, gdyż z uwagi na zainstalowanie energooszczędnych urządzeń elektrycznych mogła przypuszczać, że to one właśnie, a nie pobór energii poza licznikiem, mogły wpłynąć na zmniejszenie rachunków za prąd. Rozstrzygnięcie to nie znalazło aprobaty Sądu Wojewódzkiego, który uwzględniając apelację pozwanych Zakładów stwierdził, że przy ponownym rozpoznaniu sprawy Sąd pierwszej instancji, z naruszeniem przepisu art. 386 § 2 KPC, nie uwzględnił wiążącego stanowiska Sądu drugiej instancji, a mianowicie, że gdyby powódka wiedziała o nielegalnym poborze energii w swoim mieszkaniu, to jako pracownica Zakładów Energetycznych obowiązana była zawiadomić o tym pracodawcę, a zaniechanie tego mogłoby być ocenione jako naruszenie obowiązku pracowniczego. Do uchybienia tego doszło przez niewykonanie wytycznych Sądu drugiej instancji w kwestii przesłuchania członków komisji stwierdzającej nielegalny pobór energii.