Wyrok SN z dnia 24 czerwca 1998 r. sygn. I PKN 205/98

Praca pedagoga i psychologa pogotowia opiekuńczego mieści się w pojęciu „zajęć wychowawczych i opiekuńczych”, za które przysługuje dodatek za trudne warunki pracy (§14 ust. 1 pkt 7 lit. c i § 14 ust. 3 rozporządzenia Ministra Edukacji Narodowej z dnia 19 marca 1997 r. w sprawie wynagradzania nauczycieli (Dz.U. Nr 29, poz. 160 ze zm.).

Przewodniczący SSN: Walerian Sanetra (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Józef Iwulski, Andrzej Wasilewski

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 24 czerwca 1998 r. sprawy z powództwa Joanny N. i Iwony Z. przeciwko Pogotowiu Opiekuńczemu w C. o uznanie za bezskuteczne wypowiedzenia umowy o pracę w części dotyczącej dodatku za trudne warunki pracy, na skutek kasacji powódek od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 9 października 1997 r.

zmienił zaskarżony wyrok w ten sposób, że apelację strony pozwanej od wyroku Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Ciechanowie z dnia 27 maja 1997 r. [...], oddalił.

Uzasadnienie

Powódki Joanna N. i Iwona Z. wniosły kasację od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 9 października 1997 r. [...], którym Sąd ten zmienił (oddalając ich powództwo) wyrok Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Ciechanowie z dnia 27 maja 1997 r. [...]. Sąd pierwszej instancji przywrócił powódkom „poprzednie warunki pracy i płacy” w pozwanym Pogotowiu Opiekuńczym w C. oraz zasądził od niego na ich rzecz różnicę wynagrodzenia wynikającą z obniżenia stawki dodatku za pracę w trudnych warunkach w miesiącach marcu i kwietniu 1997 r., w kwocie 362,20 zł na rzecz powódki Joanny N. i 350,45 zł na rzecz powódki Iwony Z. Obie powódki są zatrudnione w Pogotowiu Opiekuńczym w C: Joanna N. od 30 września 1982 r. na stanowisku pedagoga, Iwona Z. od 1 sierpnia 1986 r. na stanowisku psychologa. Ich zakres czynności, czas pracy i stanowiska od dnia 29 listopada 1996 r. nie uległy zmianie. W dniu 29 listopada 1996 r. strona pozwana wypowiedziała powódkom umowy o pracę w części dotyczącej dodatku za trudne warunki pracy. Przyczyną tego wypowiedzenia była zmiana interpretacji ogólnie obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa przez Kuratorium Oświaty w C. Powódki otrzymywały dodatek za pracę w trudnych warunkach zgodnie z zarządzeniem Ministra Edukacji Narodowej z dnia 22 czerwca 1995 r. w sprawie wynagradzania nauczycieli (M.P. Nr 31, poz. 366 ze zm.). Zasada ta została zachowana w rozporządzeniu Ministra Edukacji Narodowej z dnia 19 marca 1997 r. w sprawie wynagradzania nauczycieli (Dz. U. Nr 29, poz. 160). Powódki pracując w pełnym wymiarze godzin, tj. 20 godzin tygodniowo, do dnia 29 listopada 1996 r. otrzymywały dodatek za pracę w trudnych warunkach w wysokości 40% zasadniczego miesięcznego wynagrodzenia. Po wypowiedzeniu otrzymują ten dodatek w niezmienionej wysokości procentowej, lecz tylko za 6/20 obowiązkowego wymiaru czasu pracy w tygodniu, tj. 10 godzin tygodniowo. Sąd Pracy uznał, iż dodatek za pracę w trudnych warunkach jaki otrzymywały powódki na podstawie § 14 ust. 2 pkt 4 lit. b i ust. 3 pkt 3 zarządzenia MEN z 22 czerwca 1995 r. w sprawie wynagradzania nauczycieli jest istotnym elementem umowy o pracę łączącej strony. Obowiązujące powszechnie w tym zakresie przepisy prawa nie uległy zmianie. Dokonane wypowiedzenie obniżyło wysokość otrzymywanego przez powódki wynagrodzenia za pracę. W ocenie Sądu pierwszej instancji zmiana interpretacji obowiązujących w tym zakresie przepisów przez Kuratorium Oświaty w C. nie jest wystarczającą przesłanką uzasadniającą wypowiedzenie powódkom warunków pracy i płacy w części dodatku za trudne warunki pracy, tym bardziej, że dla tej grupy zawodowej warunki te są ustalane zarządzeniem Ministra Edukacji Narodowej w sposób jednolity w skali całego kraju.