Postanowienie SN z dnia 8 października 1998 r., sygn. II CKN 251/98

Sprawa, w której powodowie – członkowie spółdzielni – żądają nakazania pozwanej spółdzielni mieszkaniowej sprostowania (zmiany) zaświadczenia stwierdzającego wysokość ich zadłużenia z tytułu kredytu i odsetek, jest sprawą o świadczenie w rozumieniu art. 393 pkt 1 kpc.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu na rozprawie sprawy z powództwa Lidii A., Jolanty S., Krystyny S., Mieczysława P., Zofii S., Marii D., Józefy K., Marii Cz., Krystyny Sz., Józefa M., Danuty M. i Andrzeja F. przeciwko Spółdzielni Mieszkaniowej „Jodełka” w T. o nakazanie zmiany rozliczenia, na skutek kasacji pozwanej od wyroku Sądu Wojewódzkiego w Nowym Sączu z dnia 9 grudnia 1997 r. I Ca 516/97 – postanowił odrzucić kasację.

Uzasadnienie

Wyrokiem z dnia 18 lipca 1997 r. Sąd Rejonowy w Limanowej oddalił powództwo Lidii A., Jolanty S., Krystyny S., Mieczysława P., Zofii S., Marii D., Józefy K., Marii Cz., Krystyny Sz., Józefa M., Danuty M. i Andrzeja F., którzy domagali się nakazania pozwanej Spółdzielni Mieszkaniowej w T. sprostowania (zmiany) zaświadczenia stwierdzającego wysokość zadłużenia z tytułu kredytu i odsetek, związanego z ich lokalami mieszkalnymi, po przyjęciu za podstawę wyliczeń zasad ustalonych w uchwale nadzwyczajnego walnego zgromadzenia członków z dnia 30 grudnia 1991 r. oraz w uchwale rady nadzorczej nr 7/91 z dnia 4 maja 1992 r., a nie – jak to przyjęła pozwana Spółdzielnia – zasad określonych w mniej dla powodów korzystnej uchwale nadzwyczajnego walnego zgromadzenia z dnia 30 grudnia 1988 r. Sąd Rejonowy stanął na stanowisku, że wydane powodom zaświadczenia mają swą podstawę w uchwale z dnia 30 lipca 1988 r. oraz postanowieniach § 12 ust. 3 statutu, który statuuje uszanowaną przez pozwaną Spółdzielnię zasadę, a mianowicie, że rozliczenie kosztów inwestycji oraz ustalenie wysokości wkładów następuje w drodze uchwały walnego zgromadzenia podjętej przed przystąpieniem do realizacji inwestycji mieszkaniowych. W ocenie Sądu I instancji późniejsze – a więc podjęte już po rozpoczęciu inwestycji – uchwały rady nadzorczej nie były w stanie zmienić ustalonych reguł, niezależnie od faktu, że rada nadzorcza nie była organem kompetentnym do podejmowania decyzji w tym przedmiocie.