Wyrok SN z dnia 16 kwietnia 1997 r. sygn. II UKN 58/97

Funkcjonariusz zaliczony do I grupy inwalidów w rozumieniu art. 20 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 18 lutego 1994 r. o zaopatrzeniu emerytalnym funkcjonariuszy Policji, Urzędu Ochrony Państwa, Straży Granicznej, Państwowej Straży Pożarnej i Służby Więziennej oraz ich rodzin (Dz.U. Nr 53, poz. 214) jest uprawniony do dodatku pielęgnacyjnego tylko wówczas, gdy ze względu na niemożność samodzielnej egzystencji wymaga stałej lub długotrwałej opieki drugiej osoby.

Przewodniczący SSN: Jerzy Kuźniar

Sędziowie SN: Zbigniew Myszka (sprawozdawca), Maria Tyszel

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 16 kwietnia 1997 r. sprawy z wniosku Tadeusza S. przeciwko Zakładowi Emerytalno-Rentowemu Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w W. o dodatek pielęgnacyjny do emerytury, na skutek kasacji wnioskodawcy od wyroku Sądu Apelacyjnego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 27 listopada 1996 r. [...]

oddalił kasację.

Uzasadnienie

Zakład Emerytalno-Rentowy MSW decyzją z dnia 4 maja 1995 r. odmówił przyznania Tadeuszowi S. dodatku pielęgnacyjnego do pobieranego policyjnego świadczenia rentowego, ponieważ Okręgowa Komisja Lekarska MSWwŁ. orzeczeniem z dnia 31 stycznia 1995 r. zaliczyła wprawdzie ubezpieczonego do I grupy inwalidów całkowicie niezdolnych do służby, ale równocześnie ustaliła, że nie wymaga on opieki innej osoby.