Postanowienie SN z dnia 11 marca 1997 r., sygn. III CKN 13/97

1.  Dla zachowania formy kasacji nie jest wystarczające powołanie art. 393¹ pkt 2 k.p.c., ale konieczne jest także uzasadnienie podnoszonej podstawy przez wskazanie, które przepisy zostały naruszone, na czym to naruszenie polegało oraz jaki mogło mieć wpływ na wynik sprawy. W przeciwnym razie ocena zasadności kasacji nie jest w ogóle możliwa, samo zaś pismo pozostaje tylko namiastką środka odwoławczego.

2.  W sytuacji, gdy kasacja podlega odrzuceniu, Sąd Najwyższy jest zwolniony od rozważania z urzędu nieważności postępowania jako ewentualnej przesłanki uchylenia zaskarżonego orzeczenia, gdyż art. 393 k.p.c. ma zastosowanie tylko w wypadku przystąpienia do rozpoznawania kasacji, co zależy od skutecznego jej wniesienia.