Uchwała SN z dnia 11 września 1997 r., sygn. III CZP 40/97

Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora Prokuratury Krajowej, w sprawie z powództwa Tadeusza Sz. przeciwko Gminie Cz. o zobowiązanie do złożenia oświadczenia woli po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przedstawionego przez Sąd Wojewódzki w Częstochowie postanowieniem z dnia 3 czerwca 1997 r. I Ca 156/97 do rozstrzygnięcia w trybie art. 390 kpc:

„Czy przepis art. 56 ust. 7 zdanie drugie ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali i dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. 1994 r. Nr 105, poz. 509) stwarza dla właściciela możliwość dochodzenia w trybie roszczenia cywilnoprawnego przed sądem powszechnym zobowiązania gminy do zawarcia umowy z najemcą, czy też przepis ten nie rodzi żadnych zobowiązań po stronie gminy?”

podjął następującą uchwałę:

Przepis art. 56 ust. 7 zdanie drugie ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. 1994 r. Nr 105, poz. 509) nie stanowi dla właściciela lokalu podstawy prawnej do wystąpienia z roszczeniem o zobowiązanie gminy do zawarcia umowy najmu z osobą, której właściciel ma zamiar wypowiedzieć umowę.