Postanowienie SN z dnia 17 października 1996 r., sygn. I KZP 25/96

Wniosek o ściganie złożony przed dniem 1 stycznia 1996 r. stał się – z chwilą wejścia w życie art. 5 § 3 zdanie 2 kpk – „odwołany”, ale oświadczenie o jego cofnięciu dokonane przed tym terminem wcale nie stało się skuteczną czynnością procesową i nie przeistoczyło się w „cofnięcie wniosku”, o którym mowa w tym przepisie. Przewidziane w nim oświadczenie o cofnięciu wniosku o ściganie można złożyć także w postępowaniu wszczętym przed dniem 1 stycznia 1996 r., ale można to uczynić skutecznie dopiero po wejściu w życie tego przepisu.

Sąd Najwyższy w sprawie Dariusza B. i Ryszarda W., po rozpoznaniu przekazanego na podstawie art. 390 § 1 kpk przez Sąd Wojewódzki w R., postanowienia z dnia 18 czerwca 1996 r., zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy:

„1. Czy niedopełnienie przez sąd pierwszej instancji obowiązku odebrania od prokuratora, przed rozpoczęciem przewodu sądowego na pierwszej rozprawie głównej, oświadczenia w trybie art. 5 § 3 kpk może być konwalidowane w postępowaniu odwoławczym?

2. Czy przez określenie «do czasu rozpoczęcia przewodu sądowego na pierwszej rozprawie głównej» należy rozumieć także rozprawę po uprzednim uchyleniu wyroku i przekazaniu sprawy do ponownego rozpoznania?”