Postanowienie Składu 7 Sędziów SN z dnia 26 września 1996 r., sygn. II KKN 87/96

1. Postanowienie sądu kasacyjnego o pozostawieniu kasacji bez rozpoznania nie stanowi orzeczenia „zapadłego w następstwie rozpoznania kasacji”, może zatem być ono zaskarżone w trybie kasacji (arg. ex art. 463 § 1 w związku z arg. a contrario art. 467a § 2 kpk).

2. Wobec treści art. 468 kpk i statusu osoby represjonowanej w postępowaniu o stwierdzenie nieważności orzeczenia nie jest dopuszczalne wniesienie po śmierci takiej osoby kasacji na jej niekorzyść od postanowienia stwierdzającego nieważność orzeczenia.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 26 września 1996 r. sprawy Mieczysława D., oskarżonego z art. 86 § 1 i 2 kk WP oraz z art. 259 kk z 1932 r., w przedmiocie stwierdzenia nieważności orzeczenia z powodu kasacji, wniesionej przez Prokuratora Generalnego na podstawie art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 29 czerwca 1995 r. (Dz.U. 1995 r. Nr 89, poz. 443) od postanowienia Sądu Najwyższego z dnia 3 kwietnia 1996 r. – oddalił kasację (...).

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 3 kwietnia 1996 r. Sąd Najwyższy pozostawił bez rozpoznania, jako niedopuszczalną z mocy ustawy, kasację Prokuratora Generalnego wniesioną od postanowienia Sądu Wojewódzkiego w Ł. z dnia 21 sierpnia 1995 r., uznającego za nieważne orzeczenie byłego Wojskowego Sądu Rejonowego w Ł. z dnia 11 marca 1947 r. o umorzeniu na podstawie ustawy z dnia 22 lutego 1947 r. o amnestii postępowania karnego przeciwko Mieczysławowi D. W swym postanowieniu Sąd Najwyższy stwierdził, że skoro kasacja wniesiona została na niekorzyść Mieczysława D. (zmarł w 1964 r.), to z treści art. 11 pkt 5 kpk w związku z art. 468 kpk wynika, że kasacja taka nie jest dopuszczalna. W uzasadnieniu orzeczenia podniesiono w szczególności, że „osoba represjonowana” w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 23 lutego 1991 r. o uznaniu za nieważne orzeczeń wydanych wobec osób represjonowanych za działalność na rzecz niepodległego bytu Państwa Polskiego ma status równy ze statusem oskarżonego, a zatem stosuje się do niej przepis art. 468 kpk.