Wyrok SN z dnia 6 marca 1996 r. sygn. II URN 3/96

Przepis art. 34 ust. 1 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267 ze zm.) jest przepisem szczególnym w stosunku do jej art. 33 ust. 1 i 2, co jednakże nie wyklucza możliwości uzyskania renty inwalidzkiej przez pracownika, który podjął zatrudnienie jako inwalida I i II grupy wówczas, gdy spełnione zostaną warunki z art. 32 i 33 tejże ustawy, a stan zdrowia pracownika uległ w czasie trwania zatrudnienia tak istotnemu pogorszeniu, nawet w ramach tej samej grupy inwalidów, że uniemożliwia kontynuowanie dotychczasowego zatrudnienia.

Przewodniczący SSN: Stefania Szymańska

Sędziowie SN: Jerzy Kuźniar (sprawozdawca), Maria Tyszel

Sąd Najwyższy, przy udziale Prokuratora Witolda Bryndy, po rozpoznaniu w dniu 6 marca 1996 r. sprawy z wniosku Moniki N. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych Oddział w K. o rentę inwalidzką, na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości od wyroku Sądu Apelacyjnego w Krakowie z 10 października 1995 r., [...]

uchylił zaskarżony wyrok i zmienił wyrok Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Krakowie z dnia 7 lutego 1995 r., [...] w ten sposób, że przyznał wnioskodawczyni Monice N. rentę inwalidzką według trzeciej grupy inwalidów od dnia 22 grudnia 1993 r.