Wyrok SN z dnia 21 sierpnia 1996 r. sygn. II URN 58/95

Ponownie rozpoznanie wniosku o emeryturę górniczą, dokonane na mocy art. 3 ust. 2 ustawy z dnia 30 czerwca 1994 r, o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 84, poz. 385) nie narusza powagi rzeczy osądzonej prawomocnego orzeczenia sądowego, wydanego przed wejściem w życie tej ustawy.

Przewodniczący SSN: Teresa Flemming-Kulesza

Sędziowie SN: Józef Iwulski, Maria Tyszel (sprawozdawca)

Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora Iwony Kaszczyszyn, po rozpoznaniu w dniu 21 sierpnia 1996 r. sprawy z wniosku Czesława F. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych w Ch. o wysokość świadczenia emerytalnego, na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości [...] od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach z dnia 27 lutego 1995 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok oraz poprzedzającą go decyzję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych-Oddział w Ch. z dnia 5 grudnia 1994 r. [...] i sprawę przekazał temuż Oddziałowi do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Wnioskodawca Czesław F., urodzony 6 kwietnia 1933 r., zwrócił się w dniu 17 listopada 1994 r. do organu rentowego o przeliczenie według nowego wskaźnika okresów pracy wykonywanej pod ziemią w Przedsiębiorstwie Montażu Urządzeń Elektrycznych PW w K.

Zakład Ubezpieczeń Społecznych-Oddział w Ch., decyzją z dnia 5 grudnia 1994 r. odmówił wnioskodawcy zastosowania korzystniejszego przelicznika w oparciu o art. 2 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 30 czerwca 1994 r. o zmianie ustawy o zaopatrzeniu emerytalnym górników i ich rodzin oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 84, poz. 385) ponieważ, zdaniem organu rentowego, ubezpieczony nie udowodnił co najmniej 5 lat pracy górniczej wykonywanej stale i w pełnym wymiarze czasu pracy pod ziemią, a tylko 1 rok 11 miesięcy i 12 dni.