Uchwała SN z dnia 28 sierpnia 1996 r., sygn. I PZP 17/96

Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora, w sprawie z powództwa Bogdana S. przeciwko Przedsiębiorstwu Realizacji Obiektów Energetycznych i Przemysłowych „M.” S.A. w W. o zapłatę, po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Apelacyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 18 kwietnia 1996 r. (...) do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„Czy twórcy pracowniczego projektu wynalazczego, na rzecz którego udzielony został patent w związku z oświadczeniem jednostki gospodarki uspołecznionej o nieubieganiu się o udzielenie patentu na jej rzecz złożonym na podstawie art. 21 ust. 4 ustawy o wynalazczości z 19 października 1972 r. (Dz.U. z 1984 r. nr 33, poz. 177), przysługuje wynagrodzenie określone w art. 98 i nast. powołanej ustawy za okres od zastosowania wynalazku, a jeżeli tak, to czy momentem utraty uprawnienia do wynagrodzenia jest data złożenia oświadczenia w trybie art. 21 ust. 4 o wynalazczości, czy data ogłoszenia zgłoszenia patentowego, bądź też data, od której trwa patent?”

podjął następującą uchwałę:

Twórcy pracowniczego projektu wynalazczego, na rzecz którego udzielony został patent w związku z oświadczeniem jednostki gospodarki uspołecznionej o nieubieganiu się o udzielenie patentu na jej rzecz, złożonym na podstawie art. 21 ust. 4 ustawy z dnia 19 października 1972 r. o wynalazczości (j.t. Dz.U. z 1984 r. nr 33, poz. 177 ze zm.), przysługuje wynagrodzenie określone w art. 98 i następnych tej ustawy za okres do dnia złożenia tego oświadczenia.

Uzasadnienie

Przedstawione Sądowi Najwyższemu przez Sąd Apelacyjny w Warszawie zagadnienie prawne powstało na tle sprawy, w której powód Bogdan S. domagał się od Przedsiębiorstwa Realizacji Obiektów Energetycznych i Przemysłowych „M.” S.A. w W. wynagrodzenia za stosowanie pracowniczego projektu wynalazczego (...). W trakcie uzgodnień zagadnień technicznych, co łączyło się z wcześniej zawartym kontraktem między Polskim Towarzystwem Handlu Zagranicznego „E”. a T.D.V.C.I.G.M. z A. (na projektowanie, dostawę maszyn i urządzeń oraz nadzór nad realizacją elektrowni przemysłowej w Hucie Żelaza i Stali „K”), w dniach 8–22.IV.1981 r. strona turecka zażądała opracowania układu sieci przeznaczonego do pracy samodzielnej samotnej. W związku z tym żądaniem powód na polecenie swojego przełożonego opracował w ciągu 3 dni schemat układu sieci przemysłowej do pracy samodzielnej samotnej. Schemat ten został zaakceptowany przez stronę turecką. Następnie pracownia elektryczna pod kierunkiem powoda opracowała dokumentację ofertową układu sieci przeznaczoną do pracy samodzielnej samotnej elektrowni przemysłowej K. Powód w dniu 28.XI.1985 r. zgłosił w Urzędzie Patentowym wynalazek (...). Pismem z 9.III.1987 r. pozwany złożył, w trybie art. 21 ust. 4 ustawy z 19.X.1972 r. o wynalazczości (Dz.U. z 1984 r. nr 33, poz. 177 ze zm.) oświadczenie, że nie ubiega się o udzielenie patentu na swoją rzecz. Oświadczenie to zostało przekazane Urzędowi Patentowemu i powodowi. W dniu 4.IX.1990 r. został udzielony patent (...) na wynalazek zgłoszony przez powoda. W dniu 21.V.1991 r. pozwany wydał decyzję w sprawie wynagrodzenia za projekt wynalazczy i ustalił jednorazowe wynagrodzenie w wysokości 3.055.582 zł za stosowanie patentu w dokumentacji projektowej.