Uchwała SN z dnia 12 czerwca 1996 r. sygn. I PZP 7/96

Przewodniczący: Prezes SN Jan Wasilewski

Sędziowie SN: Józef Iwulski (sprawozdawca), Kazimierz Jaśkowski, Jerzy Kwaśniewski, Janusz Łętowski, Maria Mańkowska (współsprawozdawca), Teresa Romer

Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora Witolda Bryndy, po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 12 czerwca 1996 r. wniosku Komisji Krajowej NSZZ „Solidar-ność”skierowanego przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego do rozpoznania przez skład siedmiu sędziów Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego o podjęcie uchwały zawierającej odpowiedź na następujące zagadnienie prawne:

Czy wysokość planowanych rocznych środków przeznaczonych na wynagrodzenia osobowe stanowiące podstawę obliczenia wysokości odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych dla nauczycieli, o której mowa w art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 34, poz. 19 z późn. zm.) jest wielkością stałą, nie podlegającą zmianom w ciągu roku kalendarzowego, czy też wielkość ta podlega zmianom stosownie do przeprowadzonych w trakcie roku kalendarzowego podwyżek wynagrodzeń dla nauczycieli?”

podjął następującą uchwałę:

Wysokość zakładowego funduszu świadczeń socjalnych dla nauczycieli ustala się bez uwzględnienia nie planowanych podwyżek wynagrodzeń w roku kalendarzowym (art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela - Dz. U. Nr 3, poz. 19 ze zm.).

Uzasadnienie

Niezależny Samorządny Związek Zawodowy „Solidarność” przedstawił rozpatrywane zagadnienie prawne uznając, że treść art. 53 ust. 1 ustawy z dnia 26 stycznia 1982 r. - Karta Nauczyciela (Dz. U. Nr 3, poz. 19 ze zm.) budzi poważne wątpliwości. Zdaniem wnioskodawcy nie jest jasne, czy podniesienie w trakcie roku kalendarzowego funduszu wynagrodzeń osobowych dla nauczycieli skutkuje automatycznie zwiększenie odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych, czy też podstawa określenia wysokości tego odpisu jest wielkością stałą, nie podlegającą zmianom w trakcie roku kalendarzowego. Rozbieżność w rozumieniu znaczenia tego przepisu obrazuje niejednolite stanowisko Ministerstwa Edukacji Narodowej. W opinii z dnia 13 września 1995 r. stwierdzono bowiem, że „wdrożenie w IV kwartale 1995 r. podwyżki wynagrodzeń dla nauczycieli skutkować będzie automatycznie zwiększeniem odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych”. Natomiast w opinii z dnia 7 grudnia 1995 r. Ministerstwo Edukacji Narodowej wyraziło pogląd, że „przyjęta technika przeprowadzenia podwyżki nie spowodowała zwiększenia planu wynagrodzeń osobowych, co nie skutkuje obowiązku zwiększenia odpisu na zakładowy fundusz świadczeń socjalnych”. Zdaniem wnioskodawcy wątpliwości w rozumieniu omawianego przepisu wynikają z wieloznaczności użytego w art. 53 ust. 1 Karty Nauczyciela terminu „planowane roczne środki przeznaczone na wynagrodzenia osobowe”. Można go rozumieć szeroko, obejmując nim „ogół zaplanowanych na dany rok środków przeznaczonych na wynagrodzenia osobowe”, lub wąsko, przez wyłączenie z jego zakresu tzw. „uzasadnionych przekroczeń planu wydatków”, nawet jeżeli przekroczenia te były objęte ustaleniami Komisji Trójstronnej d/s Społeczno-Gospodarczych.