Uchwała SN z dnia 3 kwietnia 1996 r. sygn. III AZP 37/95

Przewodniczący SSN: Jerzy Kwaśniewski

Sędziowie SN: Adam Józefowicz (sprawozdawca), Andrzej Kijowski, Janusz Łętowski, Andrzej Wróbel

Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora Waldemara Grudzieckiego, w sprawie ze skargi Stanisława W. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. z dnia 31 marca 1995 r. w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień, po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym dnia 3 kwietnia 1996 r. zagadnienia prawnego przekazanego przez Naczelny Sąd Administracyjny-Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu postanowieniem z dnia 13 października 1995 r. [...] do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c. w związku z art. 211 k.p.a.

1) Czy udział obywateli polskich w walkach w obronie ludności polskiej w latach 1944 i 1945 w ramach tzw. Niszczycielskich Batalionów na obszarach dawnych województw lwowskiego, wołyńskiego, tarnopolskiego i stanisławowskiego może być uznany za działalność kombatancką w rozumieniu art. 1 ust. 2 pkt 4 lub pkt 6 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz.U. Nr 17, poz. 75 ze zm.),

a w razie odpowiedzi negatywnej

2) czy służba w Niszczycielskich Oddziałach podjęta i wykonywana w celu obrony ludności polskiej na wyżej określonych obszarach, uzasadnia odmowę przyznania uprawnień kombatanckich osobie, która wcześniej pełniła służbę w Armii Krajowej stosownie do art. 21 ust. 2 pkt 3 powołanej ustawy ?

podjął następującą uchwałę:

Przepis art. 21 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz.U. Nr 17, poz. 75 ze zm.) nie uzasadnia odmowy przyznania obywatelowi polskiemu uprawnień kombatanckich z tytułu pełnienia służby w Armii Krajowej, który po rozwiązaniu oddziału AK na polecenie władz lub rozkaz dowództwa sił zbrojnych podziemnego Państwa Polskiego brał udział w walkach z Ukraińską Powstańczą Armią wyłącznie w celu obrony koniecznej ludności polskiej na terenach dawnych województw lwowskiego, wołyńskiego, tarnopolskiego i stanisławowskiego w latach 1944 i 1945 w ramach tzw. Niszczycielskich Batalionów (Istriebitielnych Batalionów).