Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 27 lutego 1996 r., sygn. III CZP 190/95

Sąd Najwyższy z udziałem prokuratora po rozpoznaniu wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich z dnia 4 grudnia 1995 r. RPO/183354/95/V/DC o rozstrzygnięcie następującego zagadnienia prawnego:

„Czy wynajmujący, który pobiera od najemcy lokalu mieszkalnego czynsz regulowany, obowiązany jest, w celu podwyższenia wysokości takiego czynszu, wypowiedzieć uprzednio dotychczasową wysokość czynszu z zachowaniem terminów wypowiedzenia – stosownie do art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. nr 105, poz. 509 ze zm.) – mimo podjęcia przez właściwą radę gminy uchwały, o której mowa w art. 26 powołanej ustawy, podwyższającej stawki czynszu regulowanego za 1m² powierzchni użytkowej lokalu?”

podjął następującą uchwałę:

Wynajmujący przy podwyższaniu czynszu regulowanego za najem lokalu mieszkalnego obowiązany jest wypowiedzieć na piśmie w terminie ustawowym czynsz dotychczasowy (art. 23 ust. 1 ustawy z dnia 2 lipca 1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych – Dz.U. nr 105, poz. 509 ze zm.).

Uzasadnienie

I. Pierwszy Prezes Sądu Najwyższego skierował do rozpoznania przez skład siedmiu sędziów Sądu Najwyższego wniosek Rzecznika Praw Obywatelskich o podjęcie uchwały zawierającej odpowiedź na pytanie prawne przytoczone wyżej.

W uzasadnieniu wniosku Rzecznik Praw Obywatelskich podniósł, że istnieje możliwość alternatywnego rozwiązania nasuwających się wątpliwości.

I tak skargi kierowane przez obywateli do Rzecznika Praw Obywatelskich (np. w sprawach RPO 183354/95 i RPO 189501) wskazują na dość powszechną praktykę, według której wynajmujący, pobierający czynsz regulowany, o którym mowa w art. 20 ust. 2, art. 25 i 26 ustawy z 2.VII.1994 r. o najmie lokali mieszkalnych i dodatkach mieszkaniowych (Dz.U. nr 105, poz. 509 ze zm.), podwyższają go bez uprzedniego wypowiedzenia dotychczasowej jego wysokości, stosownie do art. 23 ust. 1 ustawy.