Wyrok SN z dnia 4 stycznia 1995 r., sygn. WR 198/94

Przepis art. 57 § 2 k.k. stanowi podstawę do nadzwyczajnego złagodzenia kary w tych sytuacjach, w których nie jest ono możliwe na podstawie innego przepisu ustawy; zezwala więc – w warunkach w nim określonych – na zastosowanie nadzwyczajnego złagodzenia kary m.in. wobec sprawcy przestępstwa dezercji (art. 304 k.k.), mimo że nie byłoby ono możliwe na podstawie art. 308 k.k.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 4 stycznia 1995 r. sprawy Roberta G., skazanego nieprawomocnie za popełnienie przestępstw określonych w: 1) art. 304 § 3 k.k. z zastosowaniem art. 57 § 2 pkt 1 k.k. – na kary roku pozbawienia wolności oraz pozbawienia praw publicznych na okres roku, 2) art. 208 k.k. z zastosowaniem art. 57 § 1 k.k. – na kary 6 miesięcy pozbawienia wolności i 1.000.000 zł grzywny, 3) art. 288 § 1 k.k. – na karę 3 miesięcy pozbawienia wolności – łącznie na karę roku i 3 miesięcy pozbawienia wolności, z powodu rewizji wniesionej na niekorzyść oskarżonego przez prokuratora od wyroku Sądu Okręgu Wojskowego w B. z dnia 18 października 1994 r. – utrzymał w mocy zaskarżony wyrok.