Wyrok SN z dnia 25 maja 1995 r., sygn. II KRN 52/95

1. Zachowanie tzw. prędkości administracyjnie dozwolonej nie może samo przez się świadczyć o tym, że kierowca zachował prędkość bezpieczną w rozumieniu art. 17 ust. 1 prawa o ruchu drogowym. Jednakże nie można podzielić kategorycznej tezy o naruszeniu dyspozycji art. 17 ust. 1 prawa o ruchu drogowym w każdym przypadku niedostosowania w warunkach nocnych prędkości prowadzonego pojazdu do tzw. czynnej widoczności drogi (zasięg aktualnie włączonych świateł).

2. Przewidywanie zachowań i sytuacji niezgodnych z przepisami o ruchu drogowym nie jest zatem – niezależnie od tego, czy ruch odbywa się w warunkach dziennych, czy też nocnych – bezwzględnym obowiązkiem uczestnika ruchu, ale powinnością uzależnioną od okoliczności umożliwiających rozpoznanie takiego niebezpieczeństwa.

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 25 maja 1995 r. sprawy Marka D., oskarżonego z art. 136 § 2 k.k., z powodu rewizji nadzwyczajnej, wniesionej przez Rzecznika Praw Obywatelskich na korzyść oskarżonego od wyroku Sądu Rejonowego w C. z dnia 18 lutego 1993 r. oraz od wyroku Sądu Wojewódzkiego w L. z dnia 13 lipca 1993 r. – zmienił zaskarżone wyroki i Marka D. uniewinnił od popełnienia zarzucanego mu czynu (...).

Uzasadnienie

Sąd Rejonowy w C. wyrokiem z 18.II.1993 r. skazał Marka D. na karę 2 lat pozbawienia wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na okres 4 lat, 5.000.000 zł grzywny oraz karę dodatkową zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 3 lat za występek określony w art. 136 § 2 k.k. polegający na tym, że: w dniu 5.I.1990 r. w T., kierując autobusem marki „Autosan”, należącym do KPKS – Oddział w C., sprowadził nieumyślnie katastrofę w ruchu lądowym, zagrażającą życiu i zdrowiu ludzi oraz mieniu w znacznych rozmiarach w ten sposób, że w sytuacji ograniczonej widoczności spowodowanej nocą i warunkami na jezdni nie zmniejszył szybkości do umożliwiającej zatrzymanie pojazdu przed przeszkodą i prowadząc pojazd z prędkością większą od dostosowanej do zasięgu świateł mijania najechał na tył stojącego na jezdni nieoświetlonego samochodu marki „Jelcz”, należącego do KPKS – Oddział w C., a kierowanego przez Janusza S., wskutek czego pasażerowie autobusu Czesław S. i Jerzy O. ponieśli śmierć, natomiast Wacław S., Dariusz S. i Stanisław D. doznali ciężkich obrażeń w postaci choroby zazwyczaj zagrażającej życiu, bądź ciężkiego kalectwa. Krystyna S., Andrzej M., Adam W. i Jerzy D. doznali obrażeń powodujących naruszenie funkcji organizmu powyżej 7 dni, Renata S., Jerzy S., Krzysztof O., Ryszard B. i Henryk G. doznali obrażeń naruszających funkcje organizmu na okres poniżej 7 dni, a łączne straty spowodowane uszkodzeniem obu pojazdów wyniosły 26.600.124 zł na szkodę wspomnianego Przedsiębiorstwa.