Postanowienie SN z dnia 22 listopada 1995 r. sygn. II UZP 18/95

Brak jest przesłanek do podjęcia uchwały na podstawie art. 13 pkt 3 ustawy z dnia 20 września 1984 r. o Sądzie Najwyższym (jednolity tekst: Dz. U. z 1994 r., Nr 13, poz. 48) w sytuacji, gdy nie zachodzi potrzeba wyjaśnienia przepisów prawnych ponieważ stosowanie nie wywołuje wątpliwości w praktyce ani rozbieżności w orzecznictwie.

Przewodniczący Prezes SN: Jan Wasilewski

Sędziowie SN: Andrzej Kijowski, Jerzy Kuźniar, Maria Mańkowska, Teresa Romer, Stefania Szymańska (sprawozdawca), Maria Tyszel (współsprawozdawca)

Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora Stefana Trautsolta, po rozpoznaniu na posiedzeniu w dniu 22 listopada 1995 r. wniosku Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego o podjęcie przez skład siedmiu sędziów Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego uchwały zawierającej odpowiedź na następujące zagadnienie prawne:

Czy rolnik, który przekazał gospodarstwo rolne w okresie do dnia 31 grudnia 1990 r. może po tej dacie nabyć prawo do pobierania renty lub emerytury w zbiegu ze świadczeniem rolniczym z tytułu przekazania gospodarstwa rolnego w tym terminie ?

postanowił: odmówić podjęcia uchwały.

Uzasadnienie

I

W uzasadnieniu pytania prawnego podkreślono, że w naszym prawie ubezpieczenia społecznego powszechną jest zasada pobierania tylko jednego świadczenia z ubezpieczenia społecznego. Wyjątki od tej zasady są ściśle wyliczone i są nieliczne. Jak się wydaje, do tych wyjątków nie należy możliwość łączenia „prawa do renty lub emerytury rolniczej z prawem do renty rodzinnej”, jeżeli śmierć małżonka nastąpiła po dniu 1 stycznia 1989 r. Mimo to, praktyka przyznawania po tej dacie prawa do obu świadczeń w zbiegu jest powszechnie stosowana przez Kasę Rolniczego Ubezpieczenia Społecznego (KRUS) oraz Zakład Ubezpieczeń Społecznych, co obciąża budżet Państwa wypłatą nienależnych świadczeń.