Wyrok SN z dnia 9 sierpnia 1995 r. sygn. II PRN 8/95

Bezzasadne oddalenie powództwa przeciwko zakładowi pracy o zasądzenie renty uzupełniającej z tytułu wypadku przy pracy stanowi nie tylko rażące naruszenie prawa, ale narusza także interes Rzeczypospolitej Polskiej i stanowi podstawę rewizji nadzwyczajnej w rozumieniu art. 417 § 1 k.p.c.

Przewodniczący SSN: Stefania Szymańska

Sędziowie SN: Jerzy Kwaśniewski (sprawozdawca), Maria Tyszel

Sąd Najwyższy, przy udziale prokuratora Piotra Wiśniewskiego, po rozpoznaniu w dniu 9 sierpnia 1995 r. sprawy z powództwa Danuty F. przeciwko: 1. Przedsiębiorstwu Robót Górniczych "Katowice" w K., 2. Przedsiębiorstwu Robót Górniczych w J.Z., 3. Przedsiębiorstwu Eksportu i Importu "K." w K. o rentę uzupełniającą, na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Pracy i Polityki Socjalnej [...] od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach z dnia 23 czerwca 1993 r., [...]

1) uchylił zaskarżony wyrok w pkt 3 w części oddalającej powództwo w stosunku do Przedsiębiorstwa Robót Górniczych "K." w K.,

2) zasądził od Przedsiębiorstwa Robót Górniczych "K." w K. w upadłości na rzecz powódki Danuty F. tytułem skapitalizowanej renty uzupełniającej za okres od dnia 1 stycznia 1990 r. do 31 października 1991 r. kwotę 989,41 zł (dziewięćset osiemdziesiąt dziewięć złotych i czterdzieści jeden groszy) z ustawowymi odsetkami od dnia 1 listopada 1991 r.