Wyrok SN z dnia 7 lipca 1995 r. sygn. II PRN 6/95

Do roszczenia opartego na przepisach kodeksu cywilnego (art. 442 § 1, 444 § 2), dotyczącego przyznania renty wyrównawczej, rozpatrywanego przez sąd pracy (art. 476 § 1 pkt 3 k.p.c.) nie mają zastosowania w zakresie przedawnienia tego roszczenia przepisy kodeksu pracy (art. 292 § 2 k.p.)

Sąd pracy rozpatrując roszczenie o rentę wyrównawczą, w oparciu o przepisy kodeksu cywilnego, nie może z urzędu uwzględnić przedawnienia tego roszczenia na podstawie art. 292 § 2 k.p.

Przewodniczący SSN: Teresa Romer (sprawozdawca)

Sędziowie SN: Janusz Łętowski, Maria Mańkowska

Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora Jana Szewczyka, po rozpoznaniu w dniu 7 lipca 1995 r. sprawy z powództwa Mieczysława W. przeciwko Przedsiębiorstwu Robót Górniczych "M." w M. o rentę uzupełniającą z tytułu wypadku przy pracy, na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości [...] od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach z dnia 28 lutego 1994 r. [...]

uchylił zaskarżony wyrok oraz poprzedzający go wyrok Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Mysłowicach z dnia 28 października 1993 r., [...] i sprawę przekazał temu Sądowi do ponownego rozpoznania.

Uzasadnienie

Powód Mieczysław W. w pozwie z 22 września 1993 r. skierowanym do Sądu Rejonowego w Mysłowicach domagał się zasądzenia od pozwanego Przedsiębiorstwa Robót Górniczych "M." w M. renty uzupełniającej w kwocie po 2.800.000 zł miesięcznie poczynając od 1 lipca 1993 r. W uzasadnieniu podał, że Sąd Wojewódzki w Katowicach wyrokiem z 29 czerwca 1993 r. oddalił jego powództwo o zasądzenie renty uzupełniającej ponieważ dochody jakie osiągnął przekraczały potencjalną wysokość emerytury górniczej. Od czasu wydania tego wyroku sytuacja materialna powoda uległa zmianie albowiem z dniem 30 czerwca 1993 r. pozwany rozwiązał z nim umowę o pracę. Jedynym źródłem utrzymania jest od tej chwili renta inwalidzka, która wynosi 2.072.300 zł miesięcznie. Mimo zarejestrowania się w Rejonowym Biurze Pracy powód nie otrzymuje żadnych propozycji pracy. Brak tych propozycji i niemożliwość znalezienia zatrudnienia są spowodowane wiekiem (powód liczy 56 lat) i inwalidztwem. Pozwany w odpowiedzi na pozew zaproponował zawarcie ugody, na mocy której powód będzie otrzymywał 550.000 zł miesięcznie. Wyrokiem z 28 października 1993 r. Sąd Rejonowy-Sąd Pracy oddalił powództwo.