Wyrok SN z dnia 7 czerwca 1995 r. sygn. II PRN 4/95

Nie można wykluczyć związku przyczynowego między warunkami prac, a chorobą zawodową, jeżeli między ustaniem zatrudnienia w warunkach narażających zdrowie pracownika a ujawnieniem się tej choroby upłynął znaczny okres czasu.

Przewodniczący SSN: Teresa Romer

Sędziowie SN: Janusz Łętowski (sprawozdawca), Maria Tyszel,

Sąd Najwyższy, przy udziale prokuratora Iwony Kaszczyszyn, po rozpoznaniu w dniu 7 czerwca 1995 r. sprawy z powództwa Stanisława S. przeciwko Hucie "J." w S. i Kombinatowi Metalurgicznemu "H.K." w D. o rentę uzupełniającą, na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości [...] od wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 3 listopada 1994 r., [...]

uchylił zaskarżony wyrok oraz poprzedzający go wyrok Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Katowicach z dnia 21 czerwca 1994 r. [...] i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu-Sądowi Pracy w Katowicach.

Uzasadnienie

Powód Stanisław S. w pozwie z dnia 19 września 1990 r. skierowanym przeciwko Kombinatowi Metalurgicznemu "H.K." w D. żądał zasądzenia renty uzupełniającej poczynając od dnia 1 stycznia 1990 r. i nadal, w kwotach podanych w pozwie i twierdził, że na skutek wykonywania pracy w warunkach przekraczających najwyższe dopuszczalne stężenia stał się inwalidą II grupy z tytułu choroby zawodowej, a renta inwalidzka, którą otrzymuje, jest niższa niż zarobki, które mógłby osiągnąć, gdyby pracował.