Wyrok SN z dnia 20 grudnia 1995 r., sygn. II CRN 191/95

Przy zwrocie świadczeń wzajemnych, w razie nieważnej umowy sprzedaży nieruchomości (art. 496 k.c. w zw. z art. 497 k.c.), górną granicę waloryzacji ceny uiszczonej w pieniądzu (art. 358¹ § 3 k.c.) stanowi wartość tej nieruchomości w dacie rozstrzygania sprawy.

Sąd Najwyższy przy udziale prokuratora po rozpoznaniu sprawy z powództwa Tadeusza i Barbary małż. A. przeciwko Anieli B. i Władysławowi B. o wydanie nieruchomości na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości nr S/C V 5311/3736/95 od wyroku Sądu Apelacyjnego w Katowicach z dnia 30 maja 1995 r. I ACr 183/95 – uchylił zaskarżony wyrok z wyłączeniem zawartego w nim postanowienia o częściowym umorzeniu postępowania rewizyjnego (pkt 2) oraz wyrok Sądu Wojewódzkiego w Bielsku Białej z dnia 22 czerwca 1994 r. I C 98/93 w punkcie 1 w części rozstrzygającej o obowiązku powodów zapłaty pozwanej Anieli B. kwoty powyżej 643.834.300 starych złotych oraz orzekającej o kosztach postępowania (pkt 2 i 3) i zakresie uchylonym przekazał sprawę Sądowi Wojewódzkiemu w Bielsku-Białej do ponownego rozpoznania i orzeczenia o wpisie od rewizji nadzwyczajnej.

Uzasadnienie

Jest poza sporem, że Tadeusz i Barbara małż. A. umową z 16.VII.1985 r., nie mającą formy aktu notarialnego, „sprzedali” Anieli B. i Władysławowi B. nieruchomość położoną w B. przy ul. S. nr 7, stanowiącą działkę zabudowaną nr 371/24 obj. Kw. nr 31779 Sądu Rejonowego w Bielsku-Białej, za kwotę 16.000 USD, którą otrzymali w tym samym roku.