Uchwała SN z dnia 26 kwietnia 1995 r., sygn. III CZP 43/95

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Andrzeja M., Tadeusza J., Ryszarda P., Romana H. i Marii S. przeciwko Przedsiębiorstwu Handlowo-Produkcyjnemu „Miasto-Handel” S.A. w T. o nakazanie wywiązania się z umowy i zobowiązania do złożenia oświadczenia woli, po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przedstawionego przez Sąd Wojewódzki w Toruniu postanowieniem z dnia 3 marca 1995 r. VI GCz 16/95 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„1. Czy strona (mocodawca) może niezwłocznie odwołać procesowe oświadczenie pełnomocnika zawarte w piśmie procesowym już tylko na tej podstawie, że pełnomocnik działał wbrew woli lub bez uzyskania zgody mocodawcy?

2. Czy określenia w rubrum i tenorze sentencji orzeczenia jako stron osób wprawdzie wymienionych w pozwie, lecz niezgodnie z rzeczywistym stanem rzeczy (nie będących stronami) i w rezultacie rozstrzygnięcie o roszczeniu również w stosunku do tych osób, stanowi oczywistą omyłkę podlegającą sprostowaniu na podstawie art. 350 § 1 i 3 k.p.c. z urzędu przez sąd rewizyjny?”