Uchwała SN z dnia 23 lutego 1995 r., sygn. III CZP 12/95

Sąd Najwyższy w sprawie z wniosku Ewy K. – Radio „P” w Ł. przeciwko Sławomirowi K., Mirosławowi K. i Kazimierzowi K. – Radio „C”. w Ł. o zabezpieczenie po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Apelacyjny w Łodzi postanowieniem z dnia 13 grudnia 1994 r. I ACz. 453/94 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„Czy czynem nieuczciwej konkurencji w rozumieniu art. 13 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz.U. nr 47, poz. 211) jest nadawanie przez jedną rozgłośnię radiową audycji programowych opracowanych i nadawanych przez inną rozgłośnię radiową posiadających rozróżniające, indywidualne cechy co do koncepcji programowych, występujących fikcyjnych postaci oraz charakteru programu?”.

podjął następującą uchwałę:

Działanie nadawcy programu lub audycji radiowej może być uznane za czyn nieuczciwej konkurencji, o ile spełnia przesłanki przewidziane w art. 3 ustawy z dnia 16 kwietnia 1993 r. o zwalczaniu nieuczciwej konkurencji (Dz.U. nr 47, poz. 211 ze zm.).