Uchwała SN z dnia 25 stycznia 1995 r., sygn. III CZP 176/94

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Eugeniusza M. przeciwko Gminie Miasta T. o ustalenie prawa własności samochodu po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki w Toruniu postanowieniem z dnia 16 grudnia 1994 r. I Cr 490/94 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„Czy nabywca, od osoby nieuprawnionej do rozporządzania, samochodu niewiadomego pochodzenia, nie wykazanego w ewidencji pojazdów utraconych w wyniku przestępstwa (art. 169 k.c.), ma interes prawny, w rozumieniu przepisu art. 189 k.p.c., w ustaleniu, przeciwko gminie jako prowadzącej rejestrację pojazdów samochodowych, prawa własności tego samochodu, jeżeli jest mu to potrzebne do jego zarejestrowania?”

podjął następującą uchwałę:

Osoba nabywająca pojazd samochodowy od nieuprawnionego do rozporządzania nim nie może skutecznie dochodzić na podstawie art. 189 k.p.c. ustalenia, że stała się właścicielem tego pojazdu, w procesie wytoczonym przeciwko organowi samorządowemu, który na podstawie przekazania kompetencji przez właściwy organ administracji rządowej dokonuje rejestracji pojazdów. Organ taki nie ma bowiem legitymacji biernej.