Wyrok SN z dnia 6 września 1994 r., sygn. II KRN 159/94

W pewnych przypadkach przemoc może być realizowana w postaci „czystego” zaniechania (tj. zaniechania nie poprzedzonego działaniem, polegającym na zastosowaniu przemocy), w szczególności gdy uwzględni się to, iż realizacja taka przybrać może nie tylko formę „przymusu absolutnego” (vis absoluta), ale i formę „przymusu kompulsywnego” (vis compulsiva).

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 6 września 1994 r. sprawy Kazimiery S., oskarżonej z art. 167 § 1 k.k., z powodu rewizji nadzwyczajnej wniesionej przez Ministra Sprawiedliwości na korzyść oskarżonej od wyroku Sądu Rejonowego w C. z dnia 2 kwietnia 1993 r. i od wyroku Sądu Wojewódzkiego w L. z dnia 5 października 1993 r. – uchylił zaskarżone wyroki i umorzył na podstawie art. 11 pkt 2 k.p.k. w zw. z art. 26 § 1 k.k. postępowanie karne w stosunku do Kazimiery S. o czyn z art. 167 § 1 k.k. (...).