Uchwała SN z dnia 13 stycznia 1994 r. sygn. I PZP 44/93

Przewodniczący: Prezes SN Jan Wasilewski

Sędziowie SN: Teresa Flemming-Kulesza, Józef Iwulski, Maria Mańkowska (sprawozdawca), Walerian Sanetra (współsprawozdawca), Jadwiga Skibińska-Adamowicz, Stefania Szymańska

Sąd Najwyższy, przy udziale prokuratora Stefana Trautsolta, po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w dniu 13 stycznia 1994 r. wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich skierowanego przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego do rozpoznania przez skład siedmiu sędziów Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego o podjęcie uchwały zawierającej odpowiedź na następujące zagadnienie prawne:

„Czy art. 156 § 1 k.p. ma zastosowanie w sytuacji pracownika zatrudnionego za granicą, czy też wyłącznie stosuje się § 15 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1974 r., w sprawie praw i obowiązków pracowników skierowanych do pracy za granicą w celu realizacji budownictwa eksportowego i usług związanych z eksportem (Dz. U. z 1990 r., Nr 44, poz. 259 ze zm.), gdy jednostką kierującą jest macierzysty zakład pracy tegoż pracownika, będący eksporterem realizującym za granicą budowę eksportową we własnym imieniu i na własny rachunek (§ 2 ust. 1 zd. drugie)?”

podjął następującą uchwałę:

Do pracownika skierowanego do pracy za granicą na podstawie przepisów rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1974 r. w sprawie niektórych praw i obowiązków pracowników skierowanych do pracy za granicą w celu realizacji budownictwa eksportowego i usług związanych z eksportem (jednolity tekst: Dz. U. z 1990 r., Nr 44, poz. 259 ze zm.) nie ma zastosowania art. 156 § 1 kodeksu pracy także wówczas, gdy jednostką kierującą jest macierzysty zakład pracy tego pracownika.

Uzasadnienie

Zagadnienie prawne przedstawione do rozstrzygnięcia przez Rzecznika Praw Obywatelskich składowi siedmiu sędziów Sądu Najwyższego wyłoniło się na tle powstałej w praktyce wątpliwości, czy art. 156 § 1 kodeksu pracy ma zastosowanie w sytuacji pracownika zatrudnionego za granicą, czy też wyłącznie stosuje się § 15 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 27 grudnia 1974 r. w sprawie praw i obowiązków pracowników skierowanych do pracy za granicą w celu realizacji budownictwa eksportowego i usług związanych z eksportem (jednolity tekst: Dz. U. z 1990 r., Nr 44, poz. 259 ze zm.), gdy jednostką kierującą jest macierzysty zakład pracy tegoż pracownika, będący eksporterem realizującym za granicą budowę eksportową we własnym imieniu i na własny rachunek (§ 2 ust. 1 zd. drugie).