Wyrok SN z dnia 11 października 1994 r., sygn. I PRN 76/94

1. Wraz z uchyleniem ustawy z dnia 29 czerwca 1983 r. o poprawie gospodarki przedsiębiorstwa państwowego oraz o jego upadłości (Dz. U. Nr 36, poz. 165) odpadła podstawa do wydania z mocy jej art. 46 rozporządzenia przez Radę Ministrów, a tym samym moc obowiązującą utraciło także rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 10 września 1984 r. w sprawie zaspokojenia przez Skarb Państwa niektórych roszczeń pracowniczych do przedsiębiorstwa państwowego po jego likwidacji lub upadłości (Dz. U. Nr 44, poz. 237).

2. Domaganie się przez pracowników należnego im ekwiwalentu za węgiel - mimo trudności z realizacją płatności przez zakład pracy - nie jest sprzeczne ze społeczno gospodarczym przeznaczeniem prawa ani z zasadami współżycia społecznego.

Przewodniczący SSN: Walerian Sanetra (sprawozdawca),

Sędziowie SN: Antoni Filcek, Janusz Łętowski,

Sąd Najwyższy, po rozpoznaniu w dniu 11 października 1994 r. sprawy z po­wództwa Jerzego A., Kazimierza B., Edwarda D., Augustyna K. i Pauliny S. przeciwko Przedsiębiorstwu Surowców Mineralnych w J. „w likwidacji” o zapłatę, na skutek rewizji nadzwyczajnej Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego [...] od wyroku Sądu Wojewódzkiego-Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Opolu z dnia 3 marca 1994 r., [...]

uchylił zaskarżony wyrok oraz poprzedzający go wyrok Sądu Rejonowego-Sądu Pracy w Kędzierzynie-Koźlu z dnia 23 listopada 1993 r., [...] w pkt 2, tj. w części oddalającej roszczenia powodów o zapłatę ekwiwalentu za deputat węglowy za rok 1992 i w tym zakresie przekazał sprawę do ponownego rozpoznania Sądowi Rejonowemu-Sądowi Pracy w Kędzierzynie-Koźlu.

Uzasadnienie

Powodowie: Łucja J., Augustyn K., Edward D., Paulina S., Kazimierz B. i Jerzy A. domagali się zasądzenia od Przedsiębiorstwa Surowców Mineralnych w J. „w likwidacji” ekwiwalentu za przysługujący im deputat węglowy w wysokości 2,5 ton rocznie, z tym że powódki Łucja J. i Paulina S. za lata 1990, 1991, 1992, a pozostali powodowie za 1992 r.