Uchwała SN z dnia 16 grudnia 1993 r., sygn. II KRN 289/93

Czyn sprawcy działającego z zamiarem zabójstwa człowieka, który celu tego nie osiąga, lecz powoduje ciężkie obrażenia ciała pokrzywdzonego, ciężką chorobę nieuleczalną lub długotrwałą chorobę zazwyczaj zagrażającą życiu lub inny skutek wymieniony przez ustawodawcę w treści przepisu art. 155 § 1 k.k., podlega kumulatywnej kwalifikacji prawnej na podstawie art. 11 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. w zb. z art. 155 § 1 pkt 1 lub 2 k.k. (art. 10 § 2 k.k.).

Sąd Najwyższy po rozpoznaniu w dniu 16 grudnia 1993 r. sprawy Danuty K., oskarżonej z art. 11 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k., art. 155 § 1 pkt 2 k.k. w zw. z art. 10 § 2 k.k. oraz art. 11 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. i art. 25 § 2 k.k., z powodu rewizji nadzwyczajnej wniesionej przez Prokuratora Generalnego na niekorzyść oskarżonej od wyroku Sądu Wojewódzkiego w P. z dnia 18 listopada 1982 r. i od wyroku Sądu Apelacyjnego w P. z dnia 1 kwietnia 1993 r. – I. zmienił zaskarżone wyroki w ten sposób, że: 1) uchylił orzeczenie o karze łącznej pozbawienia praw publicznych, zawarte w pkt 4 wyroku Sądu Wojewódzkiego; 2) uzupełnił opis czynu przypisanego Danucie K. w pkt 3 wyroku Sądu Wojewódzkiego o ustalenie, iż działaniem swym oskarżona spowodowała u Dariusza K. chorobę zazwyczaj zagrażającą życiu, a jako podstawę skazania za ten czyn przyjął przepisy art. 11 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k., art. 155 § 1 pkt 2 k.k. i art. 25 § 2 k.k. w zw. z art. 10 § 2 k.k., za podstawę wymiaru kary zaś art. 10 § 3 k.k., art. 11 § 1 k.k. w zw. z art. 148 § 1 k.k. i art. 25 § 2 k.k. oraz art. 57 § 1 k.k. i ponadto art. 40 § 1 k.k.; 3) w związku ze skazaniem za czyn określony w pkt II aktu oskarżenia na podstawie art. 59a pkt 1 i 2 k.k. orzekł od oskarżonej dwie nawiązki w kwocie po 200.000 zł. każda (...).