Wyrok SN z dnia 3 czerwca 1993 r., sygn. III ARN 28/93

Przewodniczący: sędzia SN W. Masewicz, Sędziowie SN: J. Borkówski, A. Józefowicz (sprawozdawca),

J.  Kwaśniewski, M. Mańkowska.

Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora W. Grudzieckiego, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Zbigniewa D. i Bronisława O. na uchwałę Rady Miejskiej w N.D. z dnia 27 marca 1992 r. nr (...) w przedmiocie zmian Miejscowego Planu Ogólnego Zagospodarowania Przestrzennego Miasta N.D., na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie z dnia 28 października 1992 r. sygn. akt (...)

1)  uchylił zaskarżony wyrok i przekazał sprawę Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie - Ośrodkowi Zamiejscowemu w Lublinie do ponownego rozpoznania,

2)  oddalił wnioski o zasądzenie kosztów spowodowanych wniesieniem rewizji nadzwyczajnej.

Uchwały właściwego organu samorządu terytorialnego podjęte w przedmiocie zmiany ogólnego planu miejscowego zagospodarowania przestrzennego, jako dotyczące sprawy z zakresu administracji publicznej, podlegają zaskarżeniu na zasadach określonych w art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 16, poz. 95 ze zm.).

Z uzasadnienia:

Wnioskodawcy: Zbigniew D. i Bronisław O. złożyli w dniu 9 kwietnia 1991 r. do Urzędu Miasta i Gminy N.D. wniosek o dokonanie zmiany w Miejscowym Planie Ogólnym Zagospodarowania Przestrzennego Miasta N.D., zatwierdzonym uchwałą Rady Narodowej Miasta i Gminy N.D. nr (...) z dnia 27 maja 1988 r. (Dz. Urz. Wojew. T. Nr 14, poz. 136), polegającej na przeznaczeniu działek nr 390, 391 i 392, położonych w osiedlu D., pod lokalizację stacji paliw płynnych. Przed uchwaleniem zmian w planie wnioskodawcy, jako właściciele tych działek, ubiegali się o wydanie wskazania lokalizacji, dotyczącego budowy stacji paliw na tych działkach, położonych na terenie Osiedla D. przy szosie R.-T., na których planowali obok stacji wznieść pawilon handlowo-gastronomiczny i turystyczny. Wskazanie lokalizacyjne nie zostało udzielone, gdyż obowiązujący wówczas miejscowy plan ogólny zagospodarowania przestrzennego przeznaczał m.in. obszar wyżej wymienionych działek na zabudowę jednorodzinną i wielorodzinną wraz z podstawowymi usługami ogólnomiejskimi. Wnioskodawcy uważali, że w granicach tych usług mieści się projektowana stacja paliw płynnych. Odmowna decyzja burmistrza z dnia 28 grudnia 1991 r. nr (...) została utrzymana w mocy przez Kolegium Odwoławcze przy Sejmiku Samorządowym Województwa T. decyzją z dnia 20 lutego 1992 r. nr (...). Wymieniony na wstępie wniosek o zmianę w miejscowym planie ogólnym został załatwiony negatywnie uchwałą nr (...) Rady Miejskiej w N.D. w dniu 27 marca 1992 r. (opublikowaną w Dzienniku Urzędowym Województwa T. Nr 6/1992, poz. 137), nie przewidującą lokalizacji na działkach ewidencyjnych 390, 391, 392 stacji paliw w Osiedlu D. Na powyższą uchwałę skargę złożyli do Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie Zbigniew D. i Bronisław O. Skarga została wniesiona na podstawie art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 16, poz. 96 ze zm.), jako naruszająca uprawnienia i interesy skarżących. Skarżący wnosili o stwierdzenie nieważności tej uchwały, jak również uchwały z dnia 30 marca 1992 r. zawartej w protokole nr (...). Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie - Ośrodek Zamiejscowy w Lublinie wyrokiem z dnia 28 października 1992 r. w sprawie sygn. akt (...) stwierdził nieważność uchwały Rady Miejskiej w N.D. z dnia 27 marca 1992 r. w części dotyczącej braku zgody na lokalizację stacji paliw w Osiedlu D., na działkach ewidencyjnych nr 390, 391 i 392, oraz zasądził od Rady Miejskiej w N.D. na rzecz skarżących 2 050000 zł tytułem zwrotu kosztów postępowania. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że zostały spełnione warunki do skutecznego wniesienia skargi do sądu administracyjnego na podstawie art. 102 ust. I powołanej ustawy o samorządzie terytorialnym, z wyłączeniem weryfikacji uchwały z dnia 30 marca 1992 r., która nie ma istotnego znaczenia w sprawie jako dotycząca obrad (nad uchwaleniem zmian w miejscowym planie ogólnym zagospodarowania przestrzennego Gminy i Miasta N.D.). Zaskarżona uchwała oparta jest - zdaniem sądu administracyjnego - na wadliwej procedurze pracy Rady. W odniesieniu do istoty sprawy Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że postanowienie w miejscowym ogólnym planie zagospodarowania przestrzennego o zmianie realizacji oznaczonych inwestycji na ściśle oznaczonych działkach pozostaje w sprzeczności z treścią art. 26 ust. ł ustawy o planowaniu przestrzennym. Plan taki ma określać w sposób pozytywny m.in. sposób zagospodarowania i wykorzystania gruntów; nie jest funkcją planu ustanowienia skonkretyzowanych zakazów o cechach zbliżonych do decyzji administracyjnej. Jeżeli miejscowy plan ogólny określa sposób wykorzystania gruntów wzdłuż głównych dróg, to -- zdaniem sądu administracyjnego -- nie może jednocześnie ustanawiać jednostkowego reżimu dla oznaczenia gruntów położonych wzdłuż tych dróg. Uchwalenie tylko wobec działek będących własnością skarżących zakazu lokalizowania stacji paliw jest dla nich krzywdzące i niezgodne z prawem. Plan zagospodarowania przestrzennego jest aktem prawnym typu normatywnego, co oznacza, że jego postanowienia nie mogą odnieść się do skonkretyzowanych sytuacji i adresatów. Aktami konkretyzującymi postanowienia planu będą decyzje o ustaleniu lokalizacji inwestycji i pozwolenie budowlane. Nie można w planie miejscowym zagospodarowania przestrzennego formułować postanowień o cechach rozstrzygnięć typowych dla postępowania lokalizacyjnego, o których stanowi rozdział 6 ustawy o planowaniu przestrzennym. Od powyższego wyroku złożył rewizję nadzwyczajną Minister Sprawiedliwości, który zarzucił wyrokowi rażące naruszenie prawa, w szczególności art. 18 i art. 28-32 ustawy z dnia 12 lipca 1984 r. o planowaniu przestrzennym (jedn. tekst: Dz. U. z 1989 r. Nr 17, poz. 99) oraz art. 207 § 4 k.p.a. Skarżący wnosił o uchylenie zaskarżonego wyroku i oddalenie skargi albo o uchylenie tego wyroku i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania sprawy.