Wyrok SN z dnia 9 marca 1993 r., sygn. II URN 4/93

Artykuł 79 ustawy z dnia 14 grudnia 1982 r. o zaopatrzeniu emerytalnym pracowników i ich rodzin (Dz. U. Nr 40, poz. 267 ze zm.) nie ma zastosowania wówczas, gdy emeryt (rencista), pomimo ustalenia prawa do świadczenia, nadal pozostawał w zatrudnieniu w pełnym wymiarze czasu pracy i wskutek tego nie pobierał przysługującego mu świadczenia wobec zawieszenia jego wypłaty. W takiej sytuacji ustalenie podstawy wymiaru kolejnego świadczenia następuje zgodnie z treścią art. 16 ust. 2 tej ustawy.

Przewodniczący: sędzia SN T. Romer. Sędziowie SN: M. Tyszel (sprawozdawca), T. Flemming-Kulesza.

Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora S. Trautsolta, po rozpoznaniu sprawy z wniosku Władysława N. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych - Oddział w W. o wysokość emerytury, na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości od wyroku Sądu Apelacyjnego - Sądu Pracy i Ubezpieczeń Społecznych w Warszawie z dnia 16 października 1993 r. sygn. akt (...) uchylił zaskarżony wyrok i oddalił rewizję Zakładu Ubezpieczeń Społecznych I Oddziału w W.