Wyrok SN z dnia 22 grudnia 1993 r., sygn. I PRN 67/93

Ryczałt kancelaryjny pobierany przez komornika w postępowaniu egzekucyjnym stanowi mienie Skarbu Państwa powierzone komornikowi, w rozumieniu art. 124 § 1 k.p., do wyliczenia się, mimo że w okresie od dnia 1 stycznia 1990 r. do dnia 27 września 1991 r. komornik nie miał obowiązku dokumentowania wydatków osobowych i rzeczowych utrzymania kancelarii.

Przewodniczący: sędzia SN J. Kwaśniewski.Sędziowie SN: J. Iwulski, M. Mańkowska (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora J. Antosiewicz, po rozpoznaniu w dniu 17 grudnia 1993 r. sprawy z powództwa Skarbu Państwa - Prezesa Sądu Wojewódzkiego w K. przeciwko Maciejowi B. o zapłatę kwoty I 379019962 zł, na skutek rewizji nadzwyczajnej Ogólnopolskiego Porozumienia Związków Zawodowych nr (...) od wyroku Sądu Apelacyjnego w Rzeszowie z dnia 30 listopada 1992 r. sygn. akt (...)

o d d a I i ł rewizję nadzwyczajną.

Uzasadnienie

Prezes Sądu Wojewódzkiego w K., działając w imieniu Skarbu Państwa, w pozwie przeciwko Maciejowi B., komornikowi Sądu Rejonowego w K., wnosił o zarządzenie kwoty I 752 940 zł z ustawowymi odsetkami od dnia 18 listopada 1991 r. i kosztami procesu. Przeprowadzona kontrola biura komornika wykazała, że nie rozliczył się z pobranego w okresie od dnia 25 lipca do dnia 27 września 1991 r. ryczałtu kancelaryjnego na kwotę co najmniej w wysokości dochodzonej pozwem. Wezwany do wpłacenia tej kwoty na rachunek dochodów budżetowych sądu, pozwany odmówił dokonania zapłaty, mimo że pobrany ryczałt ponad wszelką miarę przekroczył potrzeby biura komornika.

Prezes Sądu Wojewódzkiego w K. przytoczył w uzasadnieniu pozwu uchwałę połączonych Izb Sądu-Najwyższego: Izby Cywilnej i Administracyjnej oraz Izby Pracy i Ubezpieczeń Społecznych z dnia 12 kwietnia 1989 r. III CZP 49/88 (OSNCP 1989, z. 9, poz. 128) i oparł roszczenie na podstawie art. 122, ewentualnie art. 124 kodeksu pracy oraz § 36 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 31 grudnia 1960 r. o komornikach (Dz. U. z 1961 r. Nr 13, poz. 66 i Dz. U. z 1971 r. Nr 26, poz. 237) i § 47 ust. 3 zarządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 31 stycznia 1990 r. w sprawie szczegółowych zasad tworzenia i organizacji kancelarii komorniczych oraz ich systemu finansowo-księgowego (Dz. Urz. Min. Spraw. Nr 2, poz. 9 ze zm.) w brzmieniu sprzed zmiany z dnia 27 września 1991 r. (Dz. U. Nr 6, poz. 30).