Uchwała SN z dnia 17 listopada 1993 r., sygn. I PZP 37/93

Sąd Najwyższy przy udziale prokuratora w sprawie z powództwa Pawła D. przeciwko Przedsiębiorstwu Przemysłu Spożywczego „Gryfryb” w S. o zapłatę wynagrodzenia za pracę po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Apelacyjny w Poznaniu postanowieniem z dnia 1 lipca 1993 r. III APr 69/93 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„Czy dopuszczenie do wykonywania czynności tymczasowego kierownika nowo organizowanego przedsiębiorstwa, następujące po upływie sześciomiesięcznego okresu wyznaczenia jego tymczasowym kierownikiem i przy niezakończeniu w tym okresie konkursu na stanowisko dyrektora (art. 33 ust. 3, zd. 1 ustawy z dnia 25 września 1981 r. Dz.U. 1991, nr 18, poz. 80 z późn. zm.), powoduje ponowne nawiązanie stosunku pracy na czas do powołania dyrektora, lecz nie na dłużej niż sześć miesięcy, czy nawiązanie stosunku pracy na czas nieokreślony?”

podjął następującą uchwałę:

Wykonywanie czynności kierowania nowo organizowanym przedsiębiorstwem państwowym, następujące po upływie okresu sześciu miesięcy wyznaczenia tymczasowym kierownikiem przedsiębiorstwa na podstawie art. 33 ust. 3 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (j.t. Dz.U. z 1991 r., nr 18, poz. 80 ze zm.), powoduje nawiązanie stosunku pracy na czas określony – do powołania dyrektora przedsiębiorstwa państwowego, o ile z czynności stron co innego nie wynika.