Uchwała SN z dnia 4 czerwca 1993 r., sygn. I PZP 17/93

Sąd Najwyższy przy udziale prokuratora w Ministerstwie Sprawiedliwości w sprawie z powództwa Macieja R. przeciwko Zakładom Jajczarskim w N. o odprawę po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Apelacyjny w Poznaniu postanowieniem z dnia 25 lutego 1993 r. III APr. 64/92 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„Czy warunkiem zastosowania art. 39 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (j.t. Dz.U. z 1991 r. nr 18, poz. 80 ze zm.) jest odwołanie dyrektora w trybie art. 70 § 1 k.p. z przyczyn, o których mowa w art. 52 § 1 k.p., czy wystarczy, że istniały przesłanki do takiego odwołania, a odwołanie nastąpiło z zachowaniem okresu wypowiedzenia?

podjął następującą uchwałę:

Artykuł 39 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 25 września 1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (j.t. Dz.U. z 1991 r. nr 18, poz. 80 ze zm.) wyłącza prawo do odprawy, przewidzianej w ust. 1 tego przepisu, dyrektora przedsiębiorstwa państwowego odwołanego ze stanowiska, także w sposób równoznaczny z wypowiedzeniem umowy o pracę (art. 70 § 2 k.p.), gdy odwołanie nastąpiło z przyczyn uzasadniających rozwiązanie stosunku pracy bez wypowiedzenia z winy pracownika (art. 52 § 1 k.p.).

Uzasadnienie

Powód Maciej R. po sprecyzowaniu stanowiska w sprawie żądał zasądzenia odprawy przewidzianej w art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 25.IX.1981 r. o przedsiębiorstwach państwowych (j.t. Dz.U. z 1991 r. nr 18, poz. 80 ze zm.) powołując się na to, że odwołanie go ze stanowiska dyrektora nastąpiło w sposób równoznaczny z wypowiedzeniem umowy o pracę.