Uchwała SN z dnia 30 kwietnia 1993 r., sygn. III CZP 41/93

Sąd Najwyższy w sprawie z powództwa Zbigniewa M. przeciwko Powszechnemu Zakładowi Ubezpieczeń Spółce Akcyjnej II Inspektoratowi w K. o zapłatę po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Apelacyjny w Krakowie postanowieniem z dnia 28 października 1992 r. I ACr 355/92 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„Czy nabywca pojazdu, który uzyskał jego posiadanie w dobrej wierze i zawarł umowę ubezpieczenia auto-casco, może domagać się odszkodowania od zakładu ubezpieczeń za zniszczony samochód, w sytuacji gdy przed nastąpieniem zdarzenia wywołującego odpowiedzialność zakładu ubezpieczeń stał się posiadaczem w złej wierze i nie zawiadomił o tym zakładu ubezpieczeń?”

podjął następującą uchwałę:

Nabywca skradzionego samochodu, który przed nastąpieniem zdarzenia wywołującego szkodę stał się jego posiadaczem w złej wierze i nie powiadomił o tym zakładu ubezpieczeń, nie ma uprawnienia do świadczenia z umowy ubezpieczenia auto-casco.