Uchwała SN z dnia 23 kwietnia 1992 r., sygn. I KZP 11/92

Przepis art. 125 § 1 k.p.k. ma zastosowanie również w postępowaniu odwoławczym do oskarżonego tymczasowo aresztowanego (lub pozbawionego wolności w innej sprawie), który samowolnie opuścił zakład karny lub nie powrócił do niego po czasowym zwolnieniu i ukrywa się, pod warunkiem jednak, że oskarżony został wcześniej zawiadomiony o przyjęciu rewizji bądź innych okoliczności sprawy fakt ten wynika.

Sąd Najwyższy w sprawie Rafała P., oskarżonego o przestępstwo z art. 199 § 1 k.k. i inne, po rozpoznaniu przekazanego na podstawie art. 390 § 1 k.p.k. przez Sąd Apelacyjny w Katowicach, postanowieniem z dnia 6 lutego 1992 r., zagadnienia prawnego wymagającego zasadniczej wykładni ustawy: „Czy przepis art. 125 k.p.k. ma zastosowanie w postępowaniu odwoławczym do oskarżonego tymczasowo aresztowanego w sytuacji, kiedy samowolnie opuścił on zakład karny lub nie powrócił będąc czasowo zwolniony i przez ukrywanie się udaremnia przeprowadzenie rozprawy rewizyjnej?” – uchwalił udzielić odpowiedzi jak wyżej.