Wyrok SN z dnia 29 stycznia 1992 r., sygn. II KRN 423/91

Z istoty przestępstwa ciągłego wynika pozostawanie poszczególnych działań w pewnym związku czasowo-przestrzenny co dyktuje konieczność precyzyjnego oznaczenia czasowego pierwszego i ostatniego działania, składającego się na przestępstwo ciągłe. Bieg terminu przedawnienia karalności przestępstwa ciągłego rozpoczyna się od dziś zakończenie ostatniego przestępnego zachowania się sprawcy. Data zakończenia działania przestępnego może mieć także decydujące znaczenie dla zastosowania ostaw amnestyjnych, które obejmują czyny popełnione w określonym w danej ustawie czasie.