Uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 17 września 1992 r., sygn. I PZP 47/92

Przewodniczący: Prezes SN J. Wasilewski.

Sędziowie SN: T. Flemming-Kulesza, J. Iwulski, J. Kwaśniewski (współsprawozdawca), W. Masewicz, W. Sanetra, J. Skibińska-Adamowicz (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora J. Szewczyka, po rozpoznaniu wniosku Rzecznika Praw Obywatelskich, zgłoszonego na podstawie art. 16 ust. 3 ustawy z dnia 20 września 1984 r. o Sądzie Najwyższym (Dz.U. z 1990 r. Nr 20, poz. 153 ze zm.) i skierowanego przez Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego do rozpoznania przez skład siedmiu sędziów, o podjęcie uchwały zawierającej odpowiedź na następujące pytanie prawne:

Czy potraktowanie stanowiska radcy prawnego równorzędnie ze stanowiskiem kierownika referatu w załączniku nr 3 do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1990 r. w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych w 1990 r. (Dz.U. Nr 48, poz. 283 ze zm.) odpowiada warunkom art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz.U. Nr 19, poz. 145 ze zm.)?

podjął następującą uchwałę:

Usytuowanie stanowiska radcy prawnego równorzędnie ze stanowiskiem kierownika referatu w załączniku nr 3 (tabela stanowisk, zaszeregowań i wymagań kwalifikacyjnych pracowników) do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 lipca 1990 r. w sprawie wynagradzania pracowników samorządowych w 1990 r. (Dz.U. Nr 48, poz. 283 ze zm.) nie odpowiada warunkom przewidzianym w art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz.U. Nr 19, poz. 145 ze zm.).

Uzasadnienie

Rzecznik Praw Obywatelskich, wnosząc o wyjaśnienie przedstawionego zagadnienia prawnego podniósł w uzasadnieniu, że przyczyną jego zgłoszenia są z jednej strony zastrzeżenia radców prawnych zatrudnionych w urzędach miejskich (gminnych) i zbieżne z tymi zastrzeżeniami stanowisko Krajowej Rady Radców Prawnych co do prawidłowości usytuowania radców prawnych w przepisach płacowych obowiązujących w jednostkach organizacyjnych samorządu terytorialnego, z drugiej strony zaś stanowisko Ministra Pracy i Polityki Socjalnej, według którego przyznanie radcy prawnemu wynagrodzenia takiego, jak samodzielnym pracownikom zatrudnionym na stanowisku kierowników referatów (lub jednostek równorzędnych), odpowiada wymaganiom art. 22 ust. 1 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o radcach prawnych (Dz.U. Nr 19, poz. 145 ze zm.).