Uchwała SN z dnia 4 września 1992 r., sygn. II UZP 17/92

Przewodniczący: sędzia SN T. Romer.

Sędziowie SN: J. Iwulski. S. Szymańska (sprawozdawca).

Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora I. Kaszczyszyn, w sprawie z wniosku Wiesława L. przeciwko Zakładowi Ubezpieczeń Społecznych - Oddział w A. o wysokość renty inwalidzkiej, po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym dnia 26 sierpnia 1992 r. zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Apelacyjny w Białymstoku postanowieniem z dnia 8 czerwca 1992 r. do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

Czy dopuszczalne jest stosowanie art. 358 § 3 k.c. do świadczeń pieniężnych z ubezpieczenia społecznego, a w razie odpowiedzi pozytywnej - czy prawidłowym byłoby przyjęcie jako kryterium waloryzacji świadczenia rentowego, nie wypłaconego na skutek błędu organu rentowego, kwoty miesięcznej renty inwalidzkiej, do jakiej ubezpieczony byłby uprawniony w dacie orzekania?