Wyrok SN z dnia 6 listopada 1992 r., sygn. III ARN 62/92

Z możliwości zwiększenia normy wypłat nagród i premii, nie podlegającej podatkowi od wzrostu wynagrodzeń, nie jest wyłączony podatnik, który co do innych zobowiązań podatkowych zachował wynikające z przepisów uprawnienia wymagane, co do sposobu oraz terminu ustalenia i zapłacenia podatku, chociażby na skutek weryfikacji bilansu rocznego okazało się potrzebne dokonanie dopłaty tego podatku (art. 6 ust. 4 ustawy z dnia 27 grudnia 1989 r. o opodatkowaniu wzrostu wynagrodzeń w 1990 r. - Dz. U. Nr 56, poz. 324 ze zm.).

Przewodniczący: sędzia SN J. Borkowski. Sędziowie SN: T. Flemming-Kulesza, J. Iwulski, J. Kwaśniewski (sprawozdawca), J. Skibińska-Adamowicz.

Sąd Najwyższy, z udziałem prokuratora W. Skoniecznego, po rozpoznaniu sprawy ze skargi Przedsiębiorstwa Produkcji i Montażu Urządzeń Elektrycznych Budownictwa (...) w W. na decyzję Izby Skarbowej w W. z dnia 18 października 1991 r. nr (...) w przedmiocie ustalenia podatku od wzrostu wynagrodzeń z tytułu nagród i premii z zysku bilansowego 1990 r., na skutek rewizji nadzwyczajnej Ministra Sprawiedliwości od wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego - Ośrodek Zamiejscowy we Wrocławiu z dnia 27 lutego 1992 r. sygn. akt (...) oddalił rewizję nadzwyczajną.

Uzasadnienie

Przedsiębiorstwo Produkcji i Montażu Urządzeń Elektrycznych Budownictwa (...) w W. wypłaciło w okresie od dnia 1 do dnia 20 czerwca 1991 r. nagrody i premie z zysku bilansowego w kwocie 1910230000 zł, tj. o 330215000 zł więcej od normy tego rodzaju wypłat, ale w granicach dopuszczalnego jej powiększenia na warunkach określonych w art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 27 grudnia 1989 r. o opodatkowaniu wzrostu wynagrodzeń w 1990 r., w brzmieniu nadanym ustawą z dnia 28 lipca 1990 r. o zmianie ustawy o opodatkowaniu wzrostu wynagrodzeń w 1990 r. (Dz. U. Nr 56, poz. 324).