Uchwała SN z dnia 16 stycznia 1992 r., sygn. III AZP 12/91

Sąd Najwyższy przy udziale Prokuratora w Ministerstwie Sprawiedliwości w sprawie ze skargi Przedsiębiorstwa Zagranicznego „Inter-Fragrances-Benelux” Spółka z o.o. w P. na decyzję Izby Skarbowej w P. z dnia 22 maja 1991 r. Nr IS.PN-IV-1/-823/U/3/91 w przedmiocie zastosowania ulgi podatkowej w związku z dokonanymi nakładami inwestycyjnymi po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Naczelny Sąd Administracyjny – Ośrodek Zamiejscowy w Poznaniu postanowieniem z dnia 25 października 1991 r. SA-983/91 do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„Czy kwotę ulg inwestycyjnych przyznawanych na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 1984 r. w sprawie ulg podatkowych z tytułu inwestycji (Dz.U. nr 60, poz. 307), przypadającą od nakładów poniesionych z kredytów bankowych ustala się z uwzględnieniem wartości dewiz z daty poniesionych nakładów, czy też z daty spłaty kredytu zaciągniętego na pokrycie tych nakładów”

podjął następującą uchwałę:

Kwotę ulg inwestycyjnych przyznanych na podstawie rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 17 grudnia 1984 r. w sprawie ulg podatkowych z tytułu inwestycji (Dz.U. nr 60, poz. 307), mając na uwadze brzmienie art. 37 ustawy z 6 lipca 1982 r. o zasadach prowadzeniu na terytorium Polskiej Rzeczypospolitej Ludowej działalności gospodarczej w zakresie drobnej wytwórczości przez zagraniczne osoby prawne i fizyczne (Dz.U. z 1989 r. nr 27, poz. 148 i nr 74, poz. 442), ustala się stosowanie do wysokości kwot wydatkowanych na inwestycje, określonych na podstawie oryginalnych dowodów zakupu dóbr inwestycyjnych, niezależnie od źródła środków finansowych przeznaczonych na te cele.