Uchwała Składu 7 Sędziów SN z dnia 23 stycznia 1992 r., sygn. III AZP 7/91

Sąd Najwyższy przy udziale Prokuratora w Ministerstwie Sprawiedliwości po rozpoznaniu wniosku Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego, skierowanego do rozpoznania przez skład siedmiu sędziów Izby Administracyjnej, Pracy i Ubezpieczeń Społecznych Sądu Najwyższego o podjęcie uchwały zawierającej odpowiedź na następujące pytania prawne:

„1) Czy art. 177 § 1 pkt 1 k.p.c. w zw. z art. 393 § 1 k.p.c. w zw. z art. 211 k.p.a. może mieć odpowiednie zastosowanie w postępowaniu przed NSA, gdy ocena legalności zaskarżonego do NSA zachowania podmiotu administrującego (w tym decyzji administracyjnej) zależy od rozstrzygnięcia kwestii wstępnej przez sąd powszechny, a w szczególności od ustalenia istnienia stosunku cywilnoprawnego (np. ważności czynności cywilnoprawnej)?

2) Czy po stwierdzeniu przez NSA obrazy art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. i w konsekwencji obrazy art. 100 § 1 k.p.a. bądź art. 100 § 2 (100 § 3) k.p.a., albo też art. 145 § 2 lub § 3 k.p.a. w postępowaniu poprzedzającym wydanie decyzji administracyjnej:

a) obrazy polegającej na samodzielnym rozstrzygnięciu przez organ administracji kwestii prejudycjalnej należącej do właściwości sądu powszechnego lub innego organu administracji mimo braku przesłanek z art. 100 § 2 (100 § 3) k.p.a. albo z art. 145 § 2 lub § 3 k.p.a.;

b) obrazy polegającej na tym, iż mimo rzeczywistej potrzeby rozstrzygnięcia kwestii wstępnej przez sąd powszechny lub inny organ administracji, organ prowadzący sprawę ani nie podjął obligatoryjnych działań przewidzianych art. 97 § 1 pkt 4 k.p.a. i art. 100 § 1 tego kodeksu, ani też nie podjął próby samodzielnego rozstrzygnięcia kwestii wstępnej w przypadku wystąpienia okoliczności wymienionych w art. 100 § 2 (100 § 3) k.p.a. albo w art. 145 § 2 lub § 3 k.p.a.