Uchwała składu 7 sędziów SN z dnia 5 czerwca 1992 r., sygn. III CZP 41/92

Przewodniczący: Prezes SNS. Rudnicki.

Sędziowie SN: S. Dmowski, G. Filcek, Z. Struś (sprawozdawca), M. Sychowicz, T. Wiśniewski. T. Żyznowski.

Sąd Najwyższy z udziałem prokuratora W. Bryndzy, po rozpoznaniu wniosku Pierwszego Prezesa Sądu Najwyższego z dnia 23 marca 1992 r. o udzielenie odpowiedzi na następujące zagadnienie prawne:

Czy ważny jest testament własnoręczny, w którym podpis spadkodawcy został złożony w innym miejscu niż bezpośrednio pod pismem zawierającym rozrządzenie?

podjął następującą uchwałę:

Podpis spadkodawcy w testamencie własnoręcznym (art. 949 §1 k.c.) po winien być pod rygorem nieważności złożony pod pismem zawierającym rozrządzenie na wypadek śmierci. W razie zamieszczenia podpisu w innym miejscu testament jest ważny tylko wówczas, gdy związek podpisu z treścią rozrządzenia jest oczywisty.