Uchwała SN z dnia 30 grudnia 1992 r., sygn. III CZP 157/92

Sąd Najwyższy w sprawie z wniosku Zarządu Gminy w K. z udziałem Skarbu Państwa – Urzędu Rejonowego w S. o wpis prawa własności, po rozpoznaniu na posiedzeniu jawnym zagadnienia prawnego przekazanego przez Sąd Wojewódzki w Tarnobrzegu z siedzibą w Sandomierzu postanowieniem z dnia 19 listopada 1992 r. do rozstrzygnięcia w trybie art. 391 k.p.c.:

„Czy na podstawie art. 46 ustawy z dnia 6 lipca 1982 r. o księgach wieczystych i hipotece (Dz.U. nr 19, poz. 147; zm. Dz.U. z 1991 r., nr 22, poz. 92 i nr 115, poz. 496) sąd w postępowaniu wieczystoksięgowym może odmówić wpisu do księgi wieczystej prawa własności nieruchomości na rzecz gminy, gdy ostateczna decyzja wojewody wydana na podstawie art. 18 ust. 1 w zw. z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz.U. nr 32, poz. 191 i nr 43, poz. 253), stwierdzająca nabycie z mocy prawa własności przez gminę, jest niezgodna z treścią księgi wieczystej, w której w dziale II jest wpisana osoba fizyczna, a nie Skarb Państwa?”

podjął następującą uchwałę:

Sąd odmówi dokonania w księdze wieczystej wpisu na rzecz gminy własności nieruchomości, jeżeli stanowiąca podstawę wniosku o wpis decyzja wojewody, wydana w oparciu o art. 18 ust. 1 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych (Dz.U. nr 32, poz. 191 ze zm.), dotyczy nieruchomości uregulowanej w tej księdze na rzecz osoby fizycznej, a wynikająca stąd przeszkoda nie została usunięta przez złożenie odpowiedniego dokumentu.